ตอนที่ 3 นอกสายตา
1027 Words
กระชากร่างบางเข้าหา แววตาปวดร้าวจ้องมองไปยังอีกคน ภาพใบหน้าทับซ้อน สะบัดไล่ศีรษะด้วยความมึนงง ไม่รู้ว่าดื่มมากแค่ไหน มือบางยกผลักดันอีกฝ่าย เพื่อหาทางหนี ไม่อยากอยู่ต่อปากต่อคำ เมื่อก่อนเคยพบหน้า ไม่เคยคุยกัน เพราะดูเหมือนเขาไม่ค่อยชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่ พอตอนนี้ยิ่งเข้าใจ เธอไม่ควรมายุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนนี้
“จะรีบไปไหน ฉันยังอยากคุยกับเธออยู่เลย!”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุย เมาก็ไปนอนซะเถอะค่ะ อย่าสร้างปัญหา!”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอด มาอาศัยอยู่บ้านคนอื่น ยังตีฝีปากแบบนี้ ปล่อยร่างบางเป็นอิสระ นรีกานต์เซถอยหลัง คิดว่าอีกฝ่ายคงรามือ เลยหันหลังเพื่อเดินกลับเข้าห้อง ทว่าไม่ทันคิด เอวบาวถูกรวบแล้วลากร่างเข้าสู่ห้องนอนอีกห้อง นรีกานต์ดิ้นรน
ปัง!
ประตูปิดลงร่างเธอถูกโยนลงบนเตียง รีบลุกพรวด จ้องมองอีกฝ่ายแววตาตื่นตระหนก
“นี่คุณทำบ้าอะไร ไม่ตลกแล้วนะ!” เธอตวาดลั่น
“ฉันก็ไม่ตลกเหมือนกัน มาอยู่ที่นี่เพราะต้องการเป็นเมียฉันไม่ใช่หรือไง นี่ไง! กำลังจะทำให้ เธอมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังว่าง กำลังโสด แต่ก่อนแต่ง ฉันขอเช็คของหน่อยก็แล้วกัน ว่ามีดีแค่ไหน!”
คนตัวเมากระโจนเข้าหา นรีกานต์รู้ในทันทีว่า ชีวิตตนเองกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว กระโจนหนีด้วยความหวาดกลัว วิ่งตรงไปหาประตู ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าไว้ กระชากร่างบางเข้าหาจนปะทะแผงอก มือยกทุบตีจิกข่วนอีกฝ่ายไม่หยุดหย่อน แต่เหมือนเขาไม่สะเทือนเลยสักนิด
“ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที!”
ไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือต่อ ริมฝีปากถูกปิดอย่างรวดเร็ว
“อื้อ!”
ร่างถูกตรงบนเตียง เรียวแขนรวบไว้เหนือศีรษะ น้ำตาคนโดนกระทำไหลริน เมื่อรู้ว่าตนเองหมดหนทางรอดในคราวนี้ เขาชะงักจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่าง น้ำตาของผู้หญิงมันไร้ความหมายสิ้นดี มารยาแบบนี้ เห็นมาจนสะอิดสะเอียนแล้ว
“ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้ว...”
“หยุดพูดให้รำคาญสักที นอนเฉยๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็มีความสุขเอง!”
แควก!
ชุดนอนถูกกระชากจนขาดติดมือ นรีกานต์พยายามเอาตัวรอดอย่างที่สุด แต่กลับไม่อาจทำอะไรได้ เมื่อเรี่ยวแรงตนนั้นน้อยกว่า ริมฝีปากหนาเลื่อนไล้ไปตามสัดส่วน ลมหายใจหนักขึ้นทุกขณะ ผิวแก้มคนสวยเริ่มผ่าวร้อน เมื่อร่างกายเธอต้องลมเครื่องปรับอากาศ เพราะเหลือชิ้นส่วนติดกายเพียงสองชิ้น น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด อับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหนแล้ว ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขากลับทำเช่นนี้
ดวงตาคมกริบสนใจกับบราเซียสีหวาน และซับในสีเดียวกัน นรีกานต์ยกมือปกปิดพยายามกระถดหนี ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยินยอม ลากร่างเกือบเปลือยเข้าหา แล้วช้อนแผ่นหลังปลดตะขอดึงมันออก นรีกานต์ยื้อแย่ง แต่เขากลับใช้แรงเหนือกว่าเหวี่ยงมันลงกับพื้น เธอยกมือปกปิดไม่ยินยอมให้อีกฝ่ายรุกราน
ทว่ามือสองข้างกลับถูกรวบไว้เหนือศีรษะ ทรวงอกคู่งามเผยต่อสายตา มันกำลังชูชันเพื่อรอให้ฉกชิม เขาหายใจหนักก้มลงดูดดื่มราวกับกระหาย
“อ๊ะ!” หญิงสาวร้องออกมา บิดกายหนีด้วยความเสียวซ่าน “ไม่! อย่าทำแบบนี้!” ห้ามเสียงหลง
คนตัวใหญ่ไม่ฟังเสียง ยังคงสนใจต่อบัวคู่งาม มือหนาบีบเคล้นสลับกันไปมา ฉกชิมอย่างหิวกระหาย นรีกานต์ยกมือผลักไสอย่างอ่อนแรง เพราะความรัญจวนเข้าแทรก
เขาถอนริมฝีปาก มองใบหน้าอันงาดงามอีกครั้ง หอบหายใจหนักขึ้นใบหน้าเริ่มแดง ความต้องการทำเอาตัวตนอึดอัด จัดการกับเสื้อผ้าออกจากเรือนร่างตนเองในทันที ไม่อยากรอไปมากกว่านี้อีกแล้ว
จับซับในตัวจิ๋วไว้แน่น แม้เจ้าของหวงแทบขาดใจ แต่กลับไม่อาจยื้อไว้ได้ มันถูกรูดออกจากเรียวขา มือบางยกปิดดอกไม้งามเอาไว้ พลิกกายหลีกหนีเมื่อเขากำลังปลดเปลื้องปราการด่านสุดท้าย ซึ่งมันห่อหุ้มตัวตนเอาไว้ ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้าง สีหน้าตื่นตระหนกเมื่อสัมผัสได้ถึงความเป็นชายของอีกฝ่าย
“อย่านะคะ! ถ้าคุณทำแบบนี้ ฉันจะฟ้องคุณป้า!” หญิงสาวบอกเสียงสั่นสะท้าน แม้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ก็ยังอยากเอาตัวรอดให้ถึงที่สุด
เขาชะงัก ยิ้มเย็น ช่างประไรใครสน ในเมื่อตอนนี้ไม่มีใครอีกแล้ว แม่ต้องการให้ทำอะไร เขาพร้อมยอมรับอยู่แล้ว
นรีกานต์ตระหนก เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้สนใจกับคำขู่ ยักรุกเข้าหา จับเรียวขาแยกออกจากกัน เธอพยายามหนีบขาเอาไว้อย่างแนบแน่น ไม่ให้อีกฝ่ายรุกราน แต่กลับไม่เป็นผล เมื่อเข้าใช้พละกำลังอันเหนือกว่า ร่างแกร่งโน้มกายเข้าหากดแทรกตัวตน คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก เล็บจิกลงบนไหล่หนา นิ่วหน้าน้ำตานอง
“อา...” ชายหนุ่มครางในลำคอ ด้วยความพึงพอใจ
“ฉะ...ฉันเจ็บ” หญิงสาวร้องบอก น้ำตานองหน้า
ชายหนุ่มนิ่งลงครู่หนึ่ง เมื่อเห็นคนใต้ร่างสงบลง จึงกดแทรกตัวตนจนสุดทาง ร่างบางสะท้านไหวโถมกายกอดเขาไว้แน่น กวีวัธน์กัดฟันกรอด พยายามครอบครองอย่างยากเย็น เมื่อเห็นเธอโอนอ่อนแล้ว สะโพกหน้าขยับเป็นจังหวะแผ่วบน เมื่ออารมณ์หวามเข้าแทรก สองร่างสอดผ่าน จนกระทั่งคนตัวเล็กส่งเสียงกรีดร้อง ในขณะที่เขาซุกซบใบหน้ากับทรวงอกอวบอิ่ม
เขาผละกายออกห่าง นอนลงเคียงข้าง หอบหายใจสะท้าน ไม่ใช่เพราะความเหนื่อยอ่อน แต่มันเป็นเพราะเขารู้สึกปรารถนาในตัวของนรีกานต์อย่างมากมาย เธอทำให้เขาไม่อาจหักห้ามตัวเองได้เลย
- Writer
