คิ้วขมวดเข้าหากัน จ้องมองสะใภ้ สีหน้าท่าทางเหมือนปกปิดอะไรบางอย่าง สมชายเดินเข้ามาภายในบ้าน ตรงมาหาเจ้านาย
“คุณวิฑูรย์จะเอารถคันไหนไปครับ” เขาถาม
“คันเดิมไง”
“รถไม่อยู่ครับ”
“อ้าว! แล้วรถไปไหน”
“เมื่อคืนคุณกวีขับออกไปครับ”
วิฑูรย์และภรรยาชะงัก หันมองเธอเป็นตาเดียว นรีกานต์น้ำท่วมปาก
“กวีไม่อยู่ในห้องเหรอหนูนรี!” โสภาพรรณถามเสียงเครียด
จำต้องก้มหน้ายอมรับ ถึงไม่อยากทำให้เขาเดือดร้อนก็ตาม
“ค่ะ”
“อะไรกัน! ทำไมหนูไม่บอกเรื่องนี้กับแม่เลย ให้กวีไปได้ยังไงลูก โบราณเขาถือ!”
“พอดีคุณกวีมีเรื่องด่วนน่ะค่ะ นรีเองก็ไม่ทราบว่าเรื่องอะไร คงสำคัญน่ะค่ะ” เธอพยายามอธิบาย ไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้น ภายในบ้าน
“ธุระบ้าบออะไร ในคืนวันแต่งงาน ไม่มีใครเขาทิ้งเจ้าสาวแล้วไปข้างนอกหรอก!” วิฑูรย์เริ่มหัวเสีย
ยิ่งเห็นสีหน้าของผู้ใหญ่สองคน นรีกานต์ยิ่งใจสั่น หากเขากลับมาคงต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ภาวนาให้พ้น
