อ่านข้อความแล้วระบายลมหายใจออกมา ไม่คิดว่าปารุดาจะเป็นมากขนาดนี้ ตอนคบกันไม่เห็นมีทีท่า ว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเขาไป
“ไม่ไปหาเหรอคะ” นรีกานต์ถามเสียงเบา ในอกทำไมมันปวดร้าว
เขาหันกลับมามอง “อยากให้ผมไปนักเหรอ!”
“ฉันแค่ถาม เพราะเห็นสีหน้าคุณไม่ดี”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ไม่เข้าใจ ทำไมนรีกานต์ทำเหมือนเขาไม่มีความหมาย เพิ่งนอนด้วยกันมาหมาด ๆ กลับบอกให้สามีไปหาผู้หญิงคนอื่น ไม่หึงหวงบ้างเลย คงเพราะการแต่งงานนี้ เธอถูกบังคับ เลยไม่เคยมองว่าเขาเป็นสามี
“ผมจะไปได้ยังไง ในเมื่อคุณคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผม ผมไม่อยากถูกตราหน้าว่ามีชู้!”
นรีกานต์หยัดกายลุกนั่ง สบตาอีกฝ่าย
“ที่ฉันพูด เพราะเข้าใจคุณ เรื่องของเรามันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด ทำให้คุณจำใจรับผิดชอบฉัน ฉันไม่รู้สึกแปลกใจถ้าคุณจะไปหาแฟนของคุณ ในวันที่เธอเจ็บปวดมากขนาดนี้”
ชายหนุ่มนิ่งเงียบ เป็นเขาที่อารมณ์ไม่ดีเอง นรีกานต์เสียอีก เข้
