เด็กกว่า แล้วไง

ฉันทำไมมาอยู่ที่นี่

พิมลดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกงัวเงียจากแสงรำไรที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา เธอพยายามจะขยับตัว แต่กลับรู้สึกถึงความเปลือยเปล่าของร่างกายตัวเองเสียงหัวใจของเธอดังระรัวในอก ขณะที่เธอรู้สึกถึงความร้อนจากผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายของเธอ ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจนิตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกงัวเงียจากแสงรำไรที่ส่องผ่านหน้าต่าง เธอลืมตาขึ้นและรู้สึกตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าร่างกายของเธอเปลือยเปล่า เสียงหัวใจของเธอดังระรัวในอก ขณะที่เธอรู้สึกถึงความร้อนจากผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายของเธอ

เธอหันไปมองข้างๆ และพบร่างสูงใหญ่ของกันต์ธีร์นอนอยู่ข้างๆ เขายังหลับสนิทอยู่ แต่ภาพที่เธอเห็นทำให้เธอสะดุ้งอย่างสุดขีด เธอพยายามขยับตัว แต่ความรู้สึกอึดอัดจากความเปลือยเปล่าทำให้เธอรู้สึกถึงความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น

ร่างกายของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้นและความหวาดกลัว เธอพยายามรวบรวมความคิดและสติ แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ คำถามมากมายวิ่งผ่านหัวของเธอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้? และที่สำคัญที่สุดคือเธอจะทำอย่างไรต่อไป?

เธอพยายามขยับตัวเบาๆ เพื่อลุกออกจากเตียง โดยไม่ให้กันต์ธีร์ตื่นขึ้นมา แต่ความรู้สึกที่เธอมีทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออก ขณะที่เธอพยายามคิดหาวิธีออกจากสถานการณ์นี้อย่างรวดเร็ว ความวิตกกังวลเริ่มเข้าครอบงำความคิดของเธอ

“จะแอบหนีไปไหน?” กันต์ถามเสียงทุ้ม ขณะที่ลืมตาขึ้นมองเธอด้วยความสงสัย

พิมลดาเงียบไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนถูกจับได้ ขณะที่ความรู้สึกตกใจและสับสนผสมปนเปกันอยู่ในใจ เธอพยายามหาคำพูด แต่ความตื่นเต้นทำให้เธอพูดไม่ออก

“เอ่อ… ฉัน… ฉัน…” นิตาพยายามหาคำพูด แต่ไม่สามารถทำได้

พิมลดาหยุดคิดเล็กน้อยก่อนจะถามด้วยเสียงที่ยังสั่นๆ:

“ฉันมาอยู่บ้านนายได้ไง?” ถาม ขณะที่มองไปรอบๆ และเห็นตัวเองอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย

กันต์ธีร์เลิกคิ้ว ขยับตัวนั่งและยิ้มให้เธอ

“จำเมื่อคืนของเราไม่ได้เหรอ?”

พิมลดาสะดุ้ง

“เมื่อคืน? ฉัน… ฉันจำอะไรไม่ค่อยได้เลย”

เธอพูดด้วยความสับสน ขณะมองไปที่กันต์ด้วยความกังวล

พิมลดาหยุดนิ่ง พยายามรวบรวมความคิดที่สับสนหลังจากตื่นขึ้นมาในห้องนอนของกันต์ธีร์ เธอหันไปมองร่างกายของเขา ที่ขณะนี้เปลือยท่อนบนอยู่ เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นและความหวั่นไหวในใจเมื่อมองไปที่กล้ามเนื้อแกร่งและทรวดทรงที่เซ็กซี่ของเขา ซึ่งดูไม่เหมือนเด็กหนุ่มที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไป

ร่างสูงใหญ่ของกันต์ธีร์เผยให้เห็นแผงอกที่แกร่ง และกล้ามเนื้อที่มีเสน่ห์จนทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้ม บริเวณหน้าอกและไหล่ของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเหมือนกับเป็นร่างกายของชายหนุ่มที่เติบโตเต็มที่ และมีเสน่ห์ดึงดูดที่ยากจะละสายตา

“ก็เรื่องระหว่างเราสองคนที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไง”

กันต์ธีร์ถาม เสียงของเขาเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงจังและอารมณ์ที่ลึกซึ้ง

พิมลดาไม่สามารถละสายตาจากร่างเปลือยท่อนบนของเขาได้ แม้จะพยายามรวบรวมความคิดและควบคุมตัวเอง เธอกลับรู้สึกถึงความตื่นเต้น ตอนนี้เธอรู้สึกถึงอุณหภูมิของห้องที่ดูเหมือนจะสูงขึ้น และความรู้สึกภายในที่ยังไม่อาจควบคุมได้

กันต์ธีร์มองพิมลดาอย่างจริงจัง เขานั่งบนเตียง ขยับเข้าใกล้เธอ พูดด้วยเสียงที่แน่วแน่

“อย่ามาทำเป็นไขสือ พี่ต้องรับผิดชอบผม”

พิมลดาเบิกตากว้าง พยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

“รับผิดชอบ?

“ใช่ รับผิดชอบ”

กันต์ธีร์ยืนยันเสียงหนัก

พิมลดายืนหายใจหอบหนักในห้องนอนกว้างของตัวเอง ร่างกายยังรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าจากการหนีออกมาจากบ้านของกันต์ธีร์ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนวนเวียนในความคิดของเธอ เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเธอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ได้อย่างไร

"นี่ฉันตกเป็นของเขาแล้วเหรอวะ?" ความคิดนี้แวบเข้ามาในใจ เธอรู้สึกถึงความสงสัยและอึดอัดที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ความรู้สึกนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยและสับสน

เธอได้ยินเสียงจากข้างนอกและความรู้สึกที่เมาค้างยังติดอยู่ แต่วันนี้เป็นวันเสาร์ และเธอพยายามปล่อยวางความคิดที่ยุ่งเหยิง "ได้กันก็ได้สิ คิดมากทำไม อายุก็สามสิบสี่แล้ว" เธอพยายามปลอบใจตัวเองด้วยคำพูดนี้ ขณะที่ความเหนื่อยล้าเริ่มเข้าครอบงำ

พิมลดาทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง จมลงไปในความรู้สึกของตัวเอง เธอรู้สึกเหมือนจะหลุดลอยจากความจริงและหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาของเธอปิดลง และเธอเริ่มเข้าสู่การหลับอย่างหนักหลังจากวันอันหนักหน่วง