เด็กกว่า แล้วไง

จุดเริ่มต้น

กันต์ธีร์ เด็กหนุ่มมหาวิทยาลัย ร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมชัดและหล่อเหลา มีบุคลิกแบดบอยที่แสดงถึงความมั่นใจ ยืนอยู่ท่ามกลางสาวๆหลายคนที่เดินมาขอเบอร์โทร แต่สายตาเขากลับ กำลังเฝ้าดูสาวรุ่นพี่ที่กลับมาเยี่ยมชมมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอเป็นหญิงสาวที่สวยงามแต่ไม่สูงมากนักและมาพร้อมกับแฟนหนุ่มที่อยู่ในวัยเดียวกัน ดูเหมาะสมกันอย่างลงตัว

เมื่อพิมลดากลับมาที่มหาวิทยาลัยเพื่อเยี่ยมพวกน้องๆ กันต์ธีร์ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความสนใจที่เธอดึงดูดได้ เธอทำให้เขารู้สึกถึงความตึงเครียดและความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ซึ่งส่งผลให้กันต์ธีร์รู้สึกถึงความท้าทายและความต้องการที่จะเข้าหาเธอ

ความสัมพันธ์ที่เหมาะสมของพิมลดากับแฟนหนุ่มของเธอไม่ได้ทำให้กันต์ธีร์ถอดใจ เขาตัดสินใจที่จะทำให้ความรู้สึกของเขาเป็นที่รู้จัก และก่อนที่พิมลดาจะได้รู้ตัว ความสัมพันธ์ที่ดูมั่นคงและอบอุ่นของเธอก็ถูกท้าทายด้วยความร้อนแรงและการเรียกร้องของกันต์ธีร์ ยืนคิดจินตนาการไปท่ามกลางเสียงโวกเวก

นิสา: (มายืนด้านหลังกันต์ธีร์, เห็นเขายืนนิ่งอยู่) “ธีร์ มองอะไรอยู่?” (ถามพร้อมตบเบาๆ ที่หลังของกันต์ธีร์)

กันต์ธีร์: (สะดุ้งเล็กน้อยและหันมามองนิสา) “โอ้... ไม่มีอะไรหรอกนิสา” (พยายามทำตัวให้เป็นปกติ)

นิสา: (ยิ้มเล็กน้อย) “มองอะไรทำท่าจะตกหลุมรักเลยนะ” (หัวเราะน้อยๆ) “วันนี้มีอะไรดีๆ ให้เราฟังหรือเปล่า?”

กันต์ธีร์: (ปากกระตุกเล็กน้อย แต่พยายามตอบด้วยน้ำเสียงปกติ) “อ๋อ ไม่มีอะไรจริงๆ แค่... คิดไปเรื่อยน่ะ”

นิสา: (ยิ้มและมองไปที่กันต์ธีร์) “ธีร์, ไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหม? ฉันหิวแล้ว ”

กันต์ธีร์: (มองนิสาอย่างประหลาดใจ) “อืม, โอเค”

นิสา: (ยิ้มอย่างสดใส) “ดีเลย! ”

กันต์ธีร์: (พยักหน้า) “ ไปกันเถอะ”

โอม: (เห็นนิสาและกันต์ธีร์เดินเข้ามาที่โรงอาหาร) “อ้าว ธีร์! นิสา! มานั่งนี่มา!” (ยิ้มและโบกมือเรียก)

นิสา: (หันไปมองโอมและยิ้ม) “โอ้ โอม! ดีจังที่เจอเธอ” (เดินไปที่โต๊ะของโอมพร้อมกันต์ธีร์)

เมื่อทุกคนได้นั่งลงที่โต๊ะและเริ่มพูดคุยกัน โอมเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น “พวกมึงเห็นพี่พิมลดากับพี่อาทิตย์มาเยี่ยมมหาวิทยาลัยวันนี้ไหมวะ?”

โอม: (หันไปมองกลุ่มเพื่อนที่นั่งรอบโต๊ะ) “พวกมึงเห็นพี่พิมลดากับพี่อาทิตย์มาที่มหาวิทยาลัยวันนี้ไหมวะ?”

เพื่อน 1: (ยิ้มและพยักหน้า) “เห็นแล้ว! พี่พิมลดาสวยจริงๆ ส่วนพี่อาทิตย์ก็ดูหล่อมากเลย”

เพื่อน 2: (ยิ้ม) “ใช่ๆ ทั้งคู่เหมาะสมกันมาก ดูดีและลงตัวสุดๆ”

นิสา: (ยิ้มและมองไปที่กันต์ธีร์) “ใช่ไหมล่ะ? พี่พิมลดากับพี่อาทิตย์ดูเหมือนคู่ที่เพอร์เฟ็กต์มาก”

กันต์ธีร์: (ยิ้มเล็กน้อย) “อืม

เพื่อนๆ ตอบรับด้วยความสนใจและพูดคุยถึงความน่ารักของคู่รักนี้ โดยไม่รู้ว่ากันต์ธีร์มีความสนิทสนมกับพิมลดามากเพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน

กันต์ธีร์ที่รู้และได้ยินข่าวมานานแล้ว แต่ไม่เคยเห็นพิมลดาและแฟนของเธอด้วยตาตนเองมาก่อน เมื่อเขาเห็นทั้งสองเดินจับมือหัวเราะไปด้วยกัน มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก ความรู้สึกที่ถูกเก็บไว้ลึกๆ ก็เริ่มคลุ้มคลั่ง

เขาพยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ และยิ้มให้เพื่อนๆ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและหงุดหงิดที่เห็นสาวที่เขาหลงรักอยู่กับชายอื่น

กันต์ธีร์: (พยายามทำตัวให้เป็นปกติ) “ใช่ครับ พี่พิมลดากับพี่อาทิตย์ดูเหมาะสมกันมาก”