ทิวากรนอนกอดเหยื่อทางอารมณ์ของเขาตลอดคืน แต่พอเช้ามากลับพบว่าอยู่ตัวคนเดียว มีเพียงกาแฟหอมกรุ่นและอาหารเช้าง่าย ๆ ที่เธอทำวางไว้ให้ก่อนออกจากห้องเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมา
เธอที่เขาชอบพูดจาเสียดสีให้ช้ำใจ
นอกจากคำพูดแล้วเขายังทำให้ปานวาดต้องอับอาย เช่นเรื่องสัมผัสเธอในห้องทำงาน แม้จะอ้อนวอนอย่างไรเขาก็ไม่ยอมฟัง บอกว่าจ่ายแพงแล้วต้องจัดให้คุ้ม กระทั่งเธอกลัวคนอื่นรู้จนหลุดปากพูดว่าไม่ต้องการเงิน เขาก็ยังไม่สนใจ เพราะคิดว่าสุดท้ายเงินก็สำคัญมากกว่าอยู่ดี
พอคิดดูอีกที… ปานวาดลำบากมาตั้งแต่เด็ก แต่มีสิ่งเดียวที่เธอยอมรับจากเขาคือน้ำใจ ส่วนเรื่องเงินถูกขอร้องว่าไม่ให้พูดถึง เพราะเธอเคารพตัวเองมากเกินกว่าจะพึ่งพาเงินทองของใครได้
‘วาดไม่ได้มีเหมือนคนอื่น แต่วาดก็ไม่ได้ลำบากถึงขั้นต้องขอเงินใครกิน…’
ปานวาดโกรธตอนที่เขาถือวิสาสะจ่ายค่าห้องพักให้เพราะรายได้จากการสอนพิเศษยังไม่ถูกโอนเข้าบัญชี เขาจ
