ความใหญ่โตของเขาทำให้ปานวาดอึดอัด
แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้สัมผัส ‘ทิวากร’ แต่เธอก็ยังไม่คุ้นชิน ยิ่งเขากลั่นแกล้งด้วยการเอื้อมมือไปเปิดไฟให้ห้องสว่างด้วยแล้ว ปานวาดก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกอย่างดูชัดเจนจนต้องเบือนหน้าหนี ไม่กล้ามองความอันตรายที่อาจทำให้เธอต้องปวดแสบกลางกายไปอีกหลายวัน
“ทำไมยังไม่ทำตามที่ฉันสั่ง”
“ก็วาดทำไม่เป็นนี่คะ…” ปานวาดเถียงเสียงเบาราวกับกระซิบ คืนแรกที่อยู่ด้วยกันเธอทำหลายอย่างก็จริง แต่การดูแลใกล้ชิดที่เขาต้องการนั้นเธอยังไม่เคยลอง
“ไม่ยาก ทำตามที่ฉันบอกก็พอ” ทิวากรยิ้มมุมปาก ชอบใจที่เห็นเธออาย “หรือว่าไม่กล้า… แต่ดื่มหนักมาแบบนี้น่าจะกล้าไม่ใช่เหรอ”
“คุณแทน…”
“เหมือนคืนนั้นไง คืนที่เธอบอกว่าดื่มไวน์มากไป”
“คืนนี้วาดไม่ได้ดื่มเยอะ วาดไม่กล้าค่ะ” เธอมองโคมไฟข้างเตียง มือกุมผ้าเช็ดตัวแน่น ท่าทางไม่มั่นใจจริง ๆ
“บังเอิญฉันเป็นคนใจดี ไม่ชอบบังคับใครเสียด้วยสิ”
ทิวากร
