“ที่นี่สวย ทำไมไม่มีใครเลย ไม่มีคนเลย แบบนี้วังเวงดีเหมือนกันนะคะ”
“ช่วยไม่ได้ พ่อเธอคงจะมาตามที่บ้านฉันเป็นที่แรก พรุ่งนี้ค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้ามาใส่ก็แล้วกันวันนี้ดึกแล้ว เธอนอนห้องนั้น ฉันจะนอนห้องข้างกัน” ผมพายัยขี้เหร่มาที่บ้านพักตากอากาศที่เคยมากับพวกไอ้ได เพราะที่นี่ห่างไกลผู้คน เป็นสัดส่วนดี ตอนนี้คงจะต้องแบบนี้ไปก่อน ก็เธอยังไม่อยากกลับบ้านนี่
“ไม่นอนห้องเดียวกันเหรอคะ แล้วพี่ไม่เหงาเหรอ” ตาคมช้อนมองผมอย่างทะเล้น เธอจะรู้ไหมว่าผมไม่ใช่คนที่เธอควรจะมาเล่นด้วยที่สุดเลย
“นอนกับฉัน ฉันกดนะ ไม่เช้า ไม่เลิก” ช่วงนี้ไอ้ไดมันกินเมียถี่มาก คนลำบากเป็นผม น่าหงุดหงิดจริง
“ฮุยยยยย น่ากลัวจัง บาดแผลจากครั้งที่แล้วตอนนี้ยังเจ็บนิด ๆ อยู่เลย พี่ไรรุนแรงกับหนูเกินไปแล้ว” เธอทำท่าขนลุกได้น่าหยิกจังเลย ผมรุนแรงขนาดนั้นเลยรึไง หรือผมควรจะหลอกฟันเธออีกสักที แต่หน้าเจี๋ยมเจี้ยมแบบนี้ทำลงเหรอ ผมมองคน
