ม่ายแม่ลูกอ่อน

ตอนที่ 3

ลุงทัพพ์ถามเสียงหวาน ทำทีเป็นถามถึงลูกชายของหล่อน แต่ตาก็มองเต้านมของผู้เป็นแม่ด้วยความรู้สึกอิจฉาเจ้าตัวน้อยที่กำลังแนบหน้าซุกอยู่กับสองเต้าอวบอุ่น เนื้อหนั่นนุ่มแน่นไปด้วยน้ำนมที่กักเก็บเอาไว้จนคัดแน่น นวลเนื้อเกลี้ยงเกลาขาวเนียนน่าดูดน่ากินเหลือเกิน

“กินนมจนหลับคาอกเลยจ้ะลุง… ”

แก้วเอี้ยวกายซ่อนเต้านมอวบคัดจากสายตาหื่นกระหายของเจ้าของบ้านเช่า

เมื่อสังเกตเห็นว่าลุงทัพพ์เริ่มมองด้วยสายตาแปลกๆ จนน่ากลัวก็รีบอุ้มลูกที่หลับคาอกเข้าไปใส่เปลในห้อง

“เรื่องค่าเช่าห้อง… เอาเป็นว่าลุงจะยอมให้หนูผลัดออกไปอีกเดือนนะ… ”

ลุงทัพพ์กล่าวเมื่อแก้วเดินกลับออกมา ทว่ายังไม่ทันที่แก้วจะตอบอะไร เสียงโทรศัพท์มือถือของหล่อนที่ดังขึ้น ทำให้แก้วกดรับด้วยท่าทางดีใจ เมื่อเห็นชื่อ ‘พี่จ่อย’ ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ

“พี่จ่อย… ”

แก้วละล่ำละลักกรอกเสียงไปสู่ปลายสาย ทว่าเสียงที่ตอบมากลับไม่ใช่สามีของหล่อน

“ผมเป็นเพื่อนไอ้จ่อยครับ… คุณเป็นเมียไอ้จ่อยใช่ไหมครับ… ”

ต้นสายถาม

“ใช่จ้ะ… อ้าว… แล้วพี่จ่อยล่ะ… ”

แก้วรู้สึกว่าตาข้างขวาของหล่อนเริ่มกระตุก  

“นี่แหละครับที่ผมต้องโทรมาบอก ไอ้จ่อยโดนจับครับ… ตอนนี้ติดคุกอยู่ในพม่า มันยิงสู้ตำรวจครับ ตำรวจล่อซื้อยา ไอ้จ่อยมันรับจ้างขับรถขนยาล็อตใหญ่ครับ โดนตัดสินติดคุกตลอดชีวิตครับ… ”

ข่าวร้ายจากแดนไกล…  

ทำให้ร่างของแก้วทรุดลงกับพื้น หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้นปานจะขาดใจ ในดวงตาพร่าหม่นไปด้วยหยาดน้ำตา ความหวังในชีวิตดับวูบลงพร้อมกับข่าวร้ายเรื่องสามี

“ฮืออออ… พี่จ่อยไม่น่าเลย… ไม่น่าคิดสั้นไปยุ่งเกี่ยวกับพวกค้ายา… ฮือๆ… ”

แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นน่าเวทนา

ลุงทัพพ์รู้สึกสงสารแม่ลูกอ่อนขึ้นมาจับใจ นับจากนี้ต่อไปแก้วคงต้องเลี้ยงลูกน้อยไปเพียงลำพัง อนิจจา… ชะตาช่างโหดร้ายกับหล่อนและลูก

“ฮือๆ…. แล้วทีนี้หนูจะอยู่ยังไง… ใครจะเลี้ยงดูหนูกับลูก… ”

แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้น…

ร่างเอิบอิ่มหมอบราบซุกหน้ากับหลังมือของตัวเอง สายเสื้อคอกระเช้าข้างหนึ่งหลุดออกมาจากหัวไหล่ เต้านมแม่ลูกอ่อนอวบใหญ่ทะลักออกมาครึ่งเต้า

‘โอ้ว… ’

ภาพที่เห็นทำเอาลุงทัพตาวาว ทนมองไม่ไหว รีบฉวยโอกาสเข้ามาโอบไหล่ ไล้ลูบไหล่ของแก้วเหมือนให้กำลังใจ ค่อยๆ พยุงร่างเอิบอิ่มของแม่ลูกอ่อนขึ้นมานั่งบนม้าหินอ่อน

“ในสถานการณ์แบบนี้หนูต้องตั้งสตินะ ไหนๆ ไอ้จ่อยผัวหนูก็เข้าคุกไปแล้ว หนูต้องเข้มแข็งนะ… ”

ลุงทัพพ์กล่าวให้กำลังใจ…

แก้วยังคงร้องไห้สะอื้น โผเข้ากอดลุงทัพพ์ด้วยความลืมตัว ลุงทัพรีบกอดตอบในทันที

และในจังหวะที่กอดกันอยู่นั้นเอง เต้านมอวบคัดเบียดกระแทกกับอกลุงทัพพ์ ทำเอาแกใจเต้นแรง แอบคิดอะไรไปไกล

ชะตาชีวิตที่พลิกผัน…

ทำให้สถานะของแก้วในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับ ‘แม่ม่าย’ และไม่ใช่แม่ม่ายธรรมดา แต่เป็น ‘ม่ายแม่ลูกอ่อน’ ผู้เลอโฉมที่ผู้ชายทุกคนต้องใฝ่ฝันอยากได้หล่อนมาเชยชม… ถ้ารู้ว่าแก้วเป็นม่าย

อีกหนึ่งเดือนต่อมา

หลังจากได้เจอกับแก้วครั้งสุดท้ายเมื่อต้นเดือนก่อน ลุงทัพพ์ก็แอบนับวันคอยอย่างใจจดใจจ่อ อยากให้ถึงวันสิ้นเดือนใจจะขาด เป็นวันที่ลุงทัพพ์จะได้ออกจากบ้าน เพราะว่าเจ๊นงค์เมียลุงทัพพ์ดุมาก

เจ๊นงค์รู้ว่าลุงทัพพ์เป็นคนเจ้าชู้มักมากในกาม หล่อนจึงต้องคอยปรามอยู่ตลอด ทำเอาลุงทัพ์แทบขยับตัวออกจากบ้านไม่ได้ จะออกมาได้ก็แค่วันสิ้นเดือนที่จะต้องมาเก็บค่าเช่าอย่างวันนี้

ลุงทัพพ์มาถึงบ้านเช่าเกือบค่ำ…

แกเหลือบมองสองห้องข้างๆ ที่ขนาบอยู่ระหว่างห้องของแก้ว ตอนนี้ปิดเงียบเพราะว่าคนเช่ากลับบ้านต่างจังหวัดทั้งสองห้อง เหลือเพียงห้องของแก้วที่ยังมีแสงไฟสาดออกมาจากหน้าต่างที่เปิดแง้มเอาไว้… สวรรค์ช่างเป็นใจเสียจริงๆ

ก๊อกๆ ๆ ๆ ๆ…

“แก้ว… ”

ลุงทัพทั้งเรียกและเคาะประตู เพียงชั่วอึดใจแก้วก็เปิดประตูออกมา

“ลุงมาเก็บค่าเช่าห้องจ้ะ… ”

ลุงทัพพ์กล่าว ตาลุกวาวมองเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของแก้ว ทรวงอกอวบใหญ่ของสาวแม่ลูกอ่อนช่างดูอะร้าอร่าม รัดรึงตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อคอกระเช้าบางๆ  หัวนมแทงตุงขึ้นมาจากเสื้อ เห็นคราบชื้นของน้ำนมเป็นวงบอกตำแหน่งปลายยอดเต้าชัดเจนเด่นตา

‘แม่คุณเอ๊ย… ’

ลุงทัพพ์แอบกลืนน้ำลายลงคอกับสิ่งที่เห็น และจังหวะนั้นเอง ลูกชายตัวเล็กที่นอนอยู่ในเปลก็ส่งเสียงร้องอ้อแอ้

         “ขอหนูดูลูกสักครู่นะจ๊ะลุง... ”

แก้วเดินกลับเข้ามาที่เปลของลูก ลุงทัพพ์ถือโอกาสก้าวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู

“สงสัยเจ้าตัวเล็กมันหิวนม… ”

ลุงทัพพ์เดินมานั่งที่เก้าอี้ ตั้งอยู่ใกล้กับตู้เสื้อผ้าปลายเตียง จ้องมองแก้วอุ้มลูกน้อยออกมานั่งที่เตียงนอน เลิกชายเสื้อคอกระเช้าควักเต้านมอวบใหญ่ออกมายัดใส่ปากลูกชาย โดยหารู้ไม่ว่าลุงทัพพ์แอบนั่งมองพลางกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อกด้วยความอิจฉาลูกของหล่อน

“โห… นมคัดน่าดู… ปวดบ้างไหมจ๊ะ… ”

ลุงทัพพ์เผลอตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก ถามขณะสายตาจับจ้องอยู่ที่หนั่นเนื้ออวบคัด ช่างขาวผ่องเป็นยองใย นวลเนียนเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ผิวเนื้อบอบบางน่าเคล้นคลึง

         “จะมีปวดบ้างก็ตอนที่ลูกกินไม่ทันจ้ะ... แล้ววันนี้คัดมากเสียด้วยสิ… ”

         แก้วตอบไปตามตรง นั่งให้ลูกดูดนมโดยมีลุงทัพพ์แอบนั่งกลืนน้ำลายอยู่ในห้องเดียวกัน