เพื่อนรัก

1838 Words

เคนได้รับอาสาจากสินีให้พามันนี่ในร่างเบนมายังที่บ้าน เมื่อมันนี่มาถึงบ้านของเบนเขาถึงกับตะลึง เพราะบ้านหลังใหญ่โอ่อ่า มีคนรับใช้หลายคนออกมาต้อนรับ มันนี่ค่อยๆเดินมายังห้องโถงใหญ่อันแสนหรูมีระดับ “เป็นอะไรไอ้เบน ทำอย่างกับนายไม่เคยเห็นบ้านตัวเองมาก่อน”เคนเอ่ยขึ้น “ก็ไม่เคยเห็นไง ทำไมบ้านถึงใหญ่โตอย่างนี้” “บ้านนายรวยนี่ ถ้าไม่หลังใหญ่จะให้ไปอยู่หลังเล็กๆเหรอ” “เหรอ”มันนี่ยังตะลึงงงอยู่ “นั่งลงก่อนเบนลูกแม่”สินีผู้เป็นแม่นั่งรอเบนที่โซฟาราคาแพง “ครับ” “เป็นไงบ้างเบนจำอะไรได้บ้างหรือยัง”สินีมองตาของมันนี่อย่างประกายแห่งความหวัง “ยังครับคุณน้า” “ทำไมเรียกน้าเรียกแม่ซิลูก” “ครับแม่”มันนี่มองหน้าสินีแล้วยิ้มนิดๆ “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวแม่จะให้เคนกับเบนอยู่ด้วยกันสองคน เคนก็เล่าเรื่องราวต่างๆให้เบนฟังนะ ส่วนคืนนี้แม่จะเล่าตั้งแต่อยู่ในท้องเลย รอพ่อของเบนกลับมาจากทำงานก่อน”สินียิ้มให้ทั้งสอง หลังจากนั้นลุกขึ้นไปยังที่อื่น เพื่อเปิดโอกาสให้สองหนุ่มเล่าเรื่องราวในอดีตสู่กันฟัง “นายมาถึงบ้านแล้วยังจำอะไรไม่ได้อีกเหรอ” “ยัง”มันนี่ไม่รู้จะสรรหาคำตอบว่าอย่างไรดี เพราะตัวตนข้างในคือเขาเองไม่ใช่เบน “เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟังแล้วนะ พ่อกับแม่เราสองคนเป็นเพื่อนกัน เป็นหุ้นส่วนธุรกิจหลายอย่าง” “เบนรวยมากขนาดนี้เลยเหรอ” “เบนก็นานนั่นแหละ”เคนเอ่ยขึ้น “ใช่ เรารวยขนาดนี้เลยเหรอ” “ไม่ใช่แค่รวย แต่รวยมากมาก” “เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กเลยเหรอ”มันนี่หันมามองเคนที่กำลังจ้องหน้าของเขาอยู่เหมือนกัน “ใช่ เรารู้จักกันตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ เรียนที่เดียวกันตั้งแต่เตรียมอนุบาลยันปริญญาตรี แถมคณะเดียวกันอีก จบมาก็ทำงานร่วมหุ้นบริษัทเดียวกันด้วย” “ทำไมไม่อยู่บ้านเดียวกันซะเลยล่ะ”มันนี่อมยิ้ม “นายนี่แปลกหนอ เรากลับนาย ก็นอนด้วยกันบ่อยๆ บางทีนายไปนอนบ้านเรา บางครั้งเราก็มานอนบ้านนาย ถ้าวันไหนเมามากมาไม่ไหวก็เช่าโรงแรมนอน เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดยังนอนด้วยกันอยู่ กางเต็นท์นอนกันสองคน ขับรถบิ๊กไบท์ตะล่อนทั่วไทยเลยนะ” “ช่างตรงข้ามกับชีวิตเราเหลือเกิน” “ตรงข้ามอย่างไงมันชีวิตนายนี่”เคนมีสีหน้าสงสัย “เอ่อใช่ เราพอจำได้แล้วแหล่ะ” “แต่มีเด็ดกว่านั้นอีก”เคนอมยิ้ม “มีเด็ดกว่านี้อีกอะไรล่ะ” “มีสิ เรื่องความรักของพวกเรา” “อะไรนะ ไหนบอกว่าเป็นเพื่อนกัน เราแอบคบกันเป็นแฟนเหรอ”มันนี่มีสีหน้าที่ตกใจ “ไอ้เบน นายคิดอะไรบ้าๆขนลุกวะ เราหมายถึง ความรักของเรากับนายที่มีให้สาวๆไง” “อ๋อ เป็นไงบ้างล่ะ ความรักของพวกเรา”มันนี่แกล้งถาม เพราะความจริงเขาไม่ค่อยอยากรู้ซักเท่าไร ยิ่งเป็นความรักกับผู้หญิงด้วย “นายจำไม่ได้จริงๆ หรือว่าแกล้งจำไม่ได้ แต่ดูนายแล้วเหมือน เอ๋อๆเนาะ เดี๋ยวเราจะรื้อฟื้นความจำให้ฟัง หลังจากนั้นเราค่อยไปหาสาวๆกันต่อ เมื่อนายจำอะไรได้แล้ว” “เล่ามาเลย” “เรื่องแรก เราชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เรื่องที่สอง เรามีแฟนพร้อมและแฟนพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน เรื่องสุดท้าย เรามีแฟนนายโสด จะฟังเรื่องไหนก่อนดีล่ะ” “ก่อนจะฟังเราขอถามหน่อยนะ ตอนนี้พวกเรามีแฟนอยู่ไหม” “ไม่มีแล้ว มีกันแค่สองคน” “ทำไมล่ะ” “สาวๆหาว่าเราเป็นคู่เกย์” “เหรอ”มันนี่หัวเราะดังลั่น “หัวเราะอะไรมันเรื่องซีเรียสเลยนะ” “ก็สมควรแล้วแหละ ที่คนอื่นเขาจะคิดอย่างนั้น” “ช่างมันเราไม่แคร์ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน” “เอาล่ะ เล่าเรื่องแรกเลยที่เราทั้งสองรักผู้หญิงคนเดียวกัน แต่เรารู้แหละว่าทำไมผู้หญิงถึงเลิก”มันนี่อมยิ้ม “นายจำได้แล้วเหรอ”เคนมีสีหน้าตื่นตกใจ “ยัง แต่เท่าที่นายเล่าความสัมพันธ์ของเราสองคน ก็พอจะคาดเดาได้ไม่อยากหรอก” “หลงดีใจ ถ้างั้นเราเล่าเลยนะ” “อือ”มันนี่พยักหน้า เคนและเบนเป็นนักศึกษาใหม่คณะเศรษฐศาสตร์ ทั้งสองลงเรียนวิชาเดียวกันตลอด กิจกรรมทุกอย่างไม่มีพลาดที่จะอยู่ด้วยกัน รวมทั้งสมัครคัดเลือกเป็นนักฟุตบอลทีมหาวิทยาลัย เคนได้ผ่านส่วนเบนนั้นไม่ได้ไปต่อ เคนจึงสละสิทธิ์นั้นทิ้งไป ถึงแม้เบนจะไม่ยอมแต่เคนยังดื้อดึงทำตามความคิดเดิม สุดท้ายเบนจึงยอมใจเคนแต่โดยดี เมื่อทั้งสองไม่ได้เป็นนักฟุตบอลทีมมหาวิทยาลัย ทั้งคู่จึงมีเวลามากขึ้นไม่ว่าจะไปเที่ยวไหน ก็จะด้วยกันตลอดเวลา ในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยเคนและเบนจึงมีความสนิทกันเพื่มมากขึ้นกว่าในสมัยมัธยม ด้วยอายุเคนและเบนเกินสิบแปดแล้ว เขาทั้งสองจึงอยากลองเที่ยวกลางคืนดู เมื่อเคนและเบนไปถึงยังผับชื่อดัง เคนซึ่งห้าวกว่าเบนจึงออกหน้าทุกอย่างไม่ว่าจะสั่งเครื่องดื่ม หรือพาไปผับ เคนเป็นคนเลือกเบนเป็นคนจ่าย เสียงเพลงดังกระหึ่มพร้อมแสงไฟอ่อนๆพอเห็นหน้า เคนและเบนนั้นรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ทั้งสองดื่มเหล้ากันครั้งแรก จนเริ่มรู้สึกตึงๆเคนและเบน จึงลุกขึ้นยืนเต้นเบาๆข้างโต๊ะ “ถึงว่าทำไมเขาชอบมาเที่ยวกันมันสนุกอย่างนี้นี่เอง”เคนเอ่ยขึ้น “ใช่ ตอนนี้อายุพวกเราเข้าได้ มากันทุกอาทิตย์น่าจะดีนะ”เบนพูดย้ำอีกครั้ง “ใช่ ความคิดเราตรงกันอีกแล้ว” เบนและเคนอยู่อยู่จนผับปิด หลังจากนั้นเขาออกมาจากนอกร้านและกำลังจะขึ้นรถกลับบ้าน พลันสายตาทั้งสองได้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังถูกลวนลาม “เคนดูผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะเมามาก”เบนเอยขึ้นมา “ใช่ แต่เราอย่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลย เราไม่แน่ใจว่าเขาป็นผัวเมียกันหรือเปล่า” “อือ จริง ถ้างั้นไปกันเถอะ” หญิงสาววัยใกล้เคียงกับเบนและเคน พยายามดิ้นจากชายหนุ่มคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นเบนและเคนกำลังจะขึ้นรถ หญิงสาวคนนี้จึงใช้แรงดิ้นเฮือกสุดท้ายจนหลุดจากชายหนุ่ม หลังจากนั้นเธอวิ่งเข้าไปหาเบนและเคนที่รถของพวกเขา “ช่วยเราด้วย”หญิงสาวใช้สองมือจับแขนเบนและเคน “อย่ายุ่ง”ชายหนุ่มผู้นั้นวิ่งตามมาจนทัน “ช่วยเราด้วย เราไม่รู้จักนายคนนี้เลย”หญิงสาวน้ำตาไหลพราก “พี่นั่นแหละอย่ามายุ่งกับเธอเลย ในเมื่อเธอไม่อยากไปด้วยนี่ จะมาตามตอแยทำไมอีก”เบนเอ่ยขึ้น “มึงนั่นแหละ อย่ามายุ่งไอ้หน้าอ่อน” “ไอ้หน้าอ่อน แต่หมัดหนักนะ”เคนกำหมัดแน่นเตรียมพร้อมชกทันควัน ถ้าชายหนุ่มผู้นี้เข้ามาทำร้ายกายพวกเขา “แน่ใจนะ เฮ้ย”ชายหนุ่มผู้นั้นกวักมือเรียกเพื่อนของเขาที่ยืนรอตรงรถอีกคันหนึ่ง “เบนขึ้นรถ”เคนถีบชายหนุ่มผู้นั้นจนล้ม แล้วรีบอ้อมไปยังคนขับ เบนตั้งสติได้เปิดประตูรถดันหญิงสาวเข้าไปด้านหน้า ส่วนเคนรีบเปิดประตูด้านท้ายขึ้นรถไปทันที เคนไม่รอช้าสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็ว “เกือบไปแล้วไหมล่ะ นึกว่ามาคนเดียว”เบนถอนหายเฮือกใหญ่ “ดีนะรถเราแรง พวกมันตามไม่ทันหรอก”เคนหัวเราะ “ขอบใจพวกนายสองคนมากนะ”หญิงสาวเอ่ยขึ้น “ขอโทษนะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ” “เครียดๆอกหักเลยมานั่งชิลๆแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอพวกนี้มาลวนลาม”หลินหลินสาวสวยหน้าหมวยพูดเสร็จเธอยิ้มให้ทั้งสองหนุ่ม “สวยๆอย่างนี้อกหักด้วย”เคนหันมามองหลินหลินด้วยสายตาเป็นประกาย “ความสวยมันไม่ได้หมัดใจผู้ชายได้ทุกคนหรอก” “ก็ไม่แน่นะ”เบนชะโงกหน้าไปข้างๆหลินหลิน “จะจีบเราเหรอ”หลินหลินสาวมั่นหันหน้ามามองเบน “เปล่า”เบนทำสีหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว “เธอนี่ใจกล้าหนอมาเที่ยวคนเดียวด้วย”เคนเอ่ยขึ้น “ไม่ใช่แต่กล้ามาเที่ยวนะ แถมยังกล้าขึ้นรถมากับพวกเราอีก”เบนอมยิ้มนิดๆ “จำอะไรผิดหรือเปล่า นายเป็นคนผลักเราขึ้นมานี่” “เอ่อ ใช่”เบนเกาหัวด้วยความเขิน “ไม่ต้องห่วงหรอกพวกเราไม่ทำอะไรเธอแน่นอน ว่าแต่จะให้พวกเราไปส่งที่ไหนบอกมาได้เลยนะ”เคนหันหน้ามามองหลินหลิน “ขอบใจมากนะ”หลินหลินบอกที่อยู่ของเธอให้เคน “เธอชื่ออะไร”จู่ๆเบนก็ถามขึ้นเพราะเขารู้สึกชอบความมั่นของหลินๆ “หลินหลิน นายสองคนล่ะ” “เราชื่อเบนส่วนคนขับรถชื่อเคน” “ชื่อพ้องกันด้วย ยินดีที่รู้จักนะ” “เช่นเดียวกัน” ใกล้ถึงคอนโดเราแล้วตรงหน้านี้แหละ แต่เราขอลงตรงนี้ไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อก่อน เดี๋ยวเราเดินเข้าคอนโดไปเอง” “ได้”เคนจอดรถตรงหน้าร้านสะดวกซื้อ “ขอบใจนายสองคนมากนะ” “อือ” หลินหลินรีบลงจากรถแล้วเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ปล่อยให้สองหนุ่มนั่งมองตาละห้อย หลังจากนั้นเคนขับรถต่อไป “สวยดีหนอ”เคนเอ่ยขึ้น “อือ สวย น่ารัก แต่ อ้าว ลืมขอไลน์”เบนมีน้ำเสียงที่ตกใจ “นายนี่ใช้ไม่ได้เลย เราจะเจอเธอได้ที่ไหนอีกล่ะ” “พวกเรารู้จักคอนโดเธอแล้วนี่”เบนเอ่ยขึ้น “รู้จักแล้วไง จะขึ้นไปหาเหรอ ห้องไหนก็ไม่รู้” “ไม่เป็นไร ถ้ามีวาสนาอาจได้เจอกันอีก” “ช่างเถอะ ตรงนี้ทางกลับบ้านเราพอดีเลย นอนกับเราเลยก็ได้นะ ขึ้เกียจไปส่งว่ะมันดึกแล้ว”เคนพูดพรางหาวนอนไปด้วย “อือ ก็นอนกับนายนั่นแหละ ทำอย่างกับเราไม่เคยนอนด้วยกันอย่างงั้น” “เอ่อๆ” เคนขับรถกลับไปยังบ้านของเขาทันที เพราะในช่วงเวลานี้เขารู้สึกง่วงนอนอย่างหนัก เช่นเดียวกับเบนเขาเกือบจะหลับหลังรถ แต่ข่มตาพูดคุยกับเคนจนถึงบ้าน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more