น้ำปิงและนิหน่ามองหน้ากันอย่างอารมณ์เสีย ซึ่งเป็นความไม่พอใจที่เบนกับเคนไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเธอทั้งสองคน
“เค้กก้อนแรกของเบนอร่อยมากเลย”เคนรีบกินจนเลอะปาก
“กินเหมือนเด็กไปได้”เบนรีบนำกระดาษทิชชูยื่นให้เคน
“ขอบใจเพื่อนมากนายนี่รู้ใจเราจริงๆ”เคนหยิบทิชชูมาเช็ดปาก
เบนมองเคนชั่วครู่ก่อนที่จะตัดเค้กอีกสองก้อน ก้อนแรกเขากะว่าจะให้น้ำปิงแฟนของเขา ส่วนอีกก้อนให้นิหน่าแฟนของเคน เมื่อเขาตัดเค้กเสร็จเบนก็ยื่นให้น้ำปิง แต่สิ่งที่เบนได้รับคือน้ำปิงนั่งนิ่งๆจ้องหน้าเบน
“มีอะไรเหรอน้ำปิง”เบนรู้สึกได้ทันที เมื่อเห็นสีหน้าของน้ำปิง และคิดว่าคงจะมีเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน
“เราเลิกกันเถอะ”น้ำปิงพูดเสียงราบเรียบ
“อะไรนะ”เบนวางเค้กลงแล้วหันไปมองเคน
“น้ำปิงเธอไม่พอใจอะไรพวกเราหรือเปล่า นิหน่าช่วยพูดให้น้ำปิงเข้าใจหน่อยซิ”เคนหันหน้าไปเชิงขอร้องนิหน่า
“อย่าว่าแต่น้ำปิงเลย แม้แต่เราเองยังไม่เข้าใจนายสองคน
