สิ้นสุดคำพูดของเคนที่เล่าอย่างออกรสชาติดีเยื่อม มันนี่ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่ได้เพราะเป็นอีกครั้งที่ต้องเลิกกับแฟนเพราะเพื่อนรักอย่างเบน
“หัวเราะอะไร”เคนจ้องมองมันนี่ด้วยสายตาชวนสงสัย
“ก็อีหรอบเดิมนั่นแหละ”
“ไม่เห็นน่าขำเลย ก็เป็นแบบนี้ทุกรอบนิ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมนายถึงไม่เป็นแฟนกับเบนไปเลยล่ะ”
“ให้เป็นแฟนกับนายจะบ้าเหรอ”เคนเสียงดังขึ้นมาทันที
“อ่อ ลืมไปตัวเราเอง”มันนี่ยิ้มนิดๆ
“ยังจะมายิ้มอีก”
“ไม่ยิ้มก็ได้ นอนกันดีกว่า ก่อนนอนห่มผ้าด้วยนะ เดี๋ยวน้องชายหนาว”มันนี่หันไปมองท่อนเอ็นของเคนที่นอนนิ่งสงบอยู่
“เอ่อ พูดดีนายก็เหมือนกันนั่นแหละ”เคนหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวพร้อมขยับให้เข้าที่นอนและหลับตาลง
มันนี่มองเคนแว่บหนึ่งแล้วเขาก็พลิกตัวตะแครงนอนหลับด้วยเหมือนกัน ซึ่งเขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าต้องมานอนร่วมห้องกับผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่ใส่แฟน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากปล่อยกายปล่อยใจให้หลับไปในท
