ตอนที่ 11
“หนูเร”
เสียงเรียกนุ่มหวานเหมือนกับไปตกถังน้ำตาลทรายที่ดังมาจากทางด้านหลัง แม้จะเบาจนแทบจะเป็นเพียงแค่สายลมพัดผ่าน แต่ก็ยังดังพอให้เรณุกาได้ยิน ปากที่กำลังจะเอ่ยบอกแผนการที่คิดขึ้นมาได้อย่างปัจจุบันทันด่วนกับเพื่อนรักมีอันต้องหยุดชะงักไปเมื่อถูกขัดจังหวะจากคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้าอย่างรุนแรง
พูดถึงผี...ผีก็มา ตายยากเสียจริงๆ
หญิงสาวแบะหน้าอย่างเบื่อหน่ายและเซ็งจับจิต จะหน้าบึ้งก็ไม่ได้เพราะอีกฝ่ายจะนำเรื่องไปฟ้องมารดา และเธอก็รักแม่เกินกว่าที่จะให้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไประคายเคืองหัวใจของท่าน แต่ไอ้ครั้นจะยิ้มให้มันก็ฝืนใจเต็มทน ก็นึกอยากมีปาฏิหาริย์ ขอให้ใครสักคนมาเอาทินภัทรไปฝั่งคลอง จะได้ไม่มารบกวนเธอเสียที แต่เฮ้อ...คงจะทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น
ทินภัทรเดินรี่มานั่งกลางระหว่างเรณุกากับเพื่อนอย่างไม่รักษามารยาท ก็เขาตามติดหญิงสาวมาตั้งสองสามวันแล้ว แต่อีกฝ่ายดันหนีได้ซะทุกทีไป
