สองคนประสานสายตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้ชายหนุ่มอยากจะดูดดึงริมฝีปากเธอ ใบหน้าหล่อละมุนค่อย ๆ เคลื่อนต่ำลงมา อีกนิดเดียวปากของทั้งคู่ก็จะสัมผัสกัน แต่ยังไม่ทันได้ทำตามความต้องการเขาก็โดนเธอผลักออก
“คุณหมอกอดหนู แต่หนูไม่เป็นอะไรเลย หนูยังมีสติ” เธอตบหน้าตัวเองอย่างเบามือ เมื่อสักครู่ปากเกือบจะแตะปากยังไม่น่าตกใจเท่าโดนกอดแล้วไม่เป็นอะไร
“อืม ผมกอดคุณหลายครั้งแล้ว หมายถึงบังเอิญกอด ผมไม่ได้ตั้งใจ” ชายหนุ่มพยักหน้างงงวย เขากับเธอไม่ได้เพิ่งกอดกันครั้งแรกแล้วทำไมดูเธอตื่นเต้นเป็นพิเศษล่ะ
“ลองตั้งใจกอดสักครั้งได้ไหมคะ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่สีหน้าจริงจัง
“ฮะ! คุณอยากให้ผมกอด” ปอร์เช่ถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงตกใจ เกิดมายังไม่เคยพบเคยเจอผู้หญิงอย่างรัมภาสิริเลย อยู่ ๆ ก็มาบอกให้ผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกันกอด
หญิงสาวพยักหน้า แววตาแน่วนิ่ง อย่างไรก็จะลองอีกครั้งให
