ไป๋หลิวหยางมีอาการไม่สู้ดี เขาบอบช้ำภายในหลายส่วน อิ้งเยว่ใช้เวทมนตร์แปลงกายเป็นหนึ่งในคนรับใช้ชายของเขา และพาไป๋หลิวหยางออกจากป่าดำต้องห้าม
กระทั่งถึงเรือนไม้ไผ่จึงแจ้งเรื่องต่อตาเฒ่ากังให้พาชายหนุ่มเข้าไปด้านใน จากนั้นนางรีบสวมรอยเป็นเหม่ยเหมย พร้อมอ้างตัวว่าเป็นทายาทหมอเทวดาสามารถรักษาอาการป่วยของเขาได้
“ข้าจะไม่แปลกใจเลยหากเจ้าจะเป็นทั้งหมอเซียน และหมอตำแยที่ใช้ไสยเวทช่วยเหลือผู้คน รวมถึงยังทำงานที่หออิงเถาด้วย” ชายชรากล่าวพลางจ้องมองอิ้วเยว่อย่างไม่ใคร่เชื่อใจ
“พ่อบ้านคิดมากไป ข้ามันแค่ผู้หญิงต่ำต้อย การได้ดูแลคุณชายอย่างใกล้ชิดนับว่าเป็นบุญอันใหญ่หลวง”
“เพราะเช่นนี้ข้าถึงอยากให้เจ้าอยู่ห่างจากคุณชายไป๋ให้มากที่สุด”
“กล่าวอย่างนั้นไม่ได้นะพ่อบ้าน ถ้าหากคุณชายเป็นอะไรขึ้นมา ท่านนั่นแหละจะลำบากกว่าใคร” นางว่าจบก็ยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนรุดเข้าไปในเรือนไม้ไผ่หลังงาม
ไป๋หลิวหยางนอนหา
