“ปล่อยฉันนะ! ”
เธอตะโกนใส่หูของคนที่อุ้มเธอขึ้นมาบนห้อง ตอนนี้หมดทางหนีแล้วจริงๆ แม้แต่แม่แท้ๆ ยังเข้าข้างเห็นดีเห็นงามกับผู้ชายคนนี้ ไม่มีทางหรอก ไม่อยากเชื่อว่าคู่หมั้นที่แม่บอกว่าเป็นคนแสนดีสุภาพบุรุษนั้นจะเป็นคนแบบนี้ มันตรงข้ามทุกอย่างที่ได้ฟังเรื่องราวของเขาจากแม่เลย
“แสบหูนะทูนหัว ไหนๆ เราก็เป็นผัวเมียกันแล้ว จัดมันหลายๆ รอบเลย แล้วก็แทนชื่อตัวเองเหมือนที่คุยกับแม่พี่และแม่ของเราด้วยนะ”
ตุ้บ!
พูดเสร็จก็โยนร่างเล็กไปบนเตียงกว้าง แล้วก็ตามด้วยตัวเขาขึ้นไปทาบทับ ถ้าช้าแม้แต่วินาทีเดี๋ยวแม่คนดื้อได้วิ่งหนีออกจากห้องไปแน่
“อะ! อือ! ”
ยังไม่ทันได้เถียง ปากหนาก็บดขยี้ปากเธอเสียแล้ว สาวเจ้าได้แต่ดิ้นรนไปมาใต้ร่างใหญ่ที่กักตัวเธอไว้ใต้ร่างเขา
“อ๊า! หวานเหลือเกินเมียพี่ ชูว์!”
ผละออกมาเอ่ย ก่อนจะมองคนตัวเล็กที่เบือนหน้าหนีไปทางโคมไฟข้างหัวเตียงของตน
“อย่าคิดจะใช้โคมไฟฟาดหัวพี่เชียวนะ
