ตอนที่ 2 สวัสดีจ้ะทูนหัว 2
1654 Words
ตอนนี้ทั้งสองร่างไม่มีอะไรปกปิดมีเพียงร่างเปลือยเปล่าเผชิญหน้ากัน ชายหนุ่มร่างกายบึกบึน แผงอกเป็นลอน สวย กายเล็กขาวนวลเนียน แม้จะมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ จากปากร้ายของคนตัวโต แต่ก็ไม่ได้ลดความสวยงามของร่างเล็กลงเลย
“อ๊า! ทูนหัวของผัว ชูว์! ขาวดีเหลือเกิน ซี้ดดด”
ชื่นชมพลางเอามือไล่ไปตามเนื้อนวลที่กำลังหลบหลีกมือของเขาอยู่
“ยะ! อย่านะ...อย่าทำแบบนี้นะไอชั่ว!”
เธอตวาดเขา แม้จะรู้ว่าเขาไม่กลัว แต่ตอนนี้เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะเสียไปมากกว่านี้ให้ผู้ชายถ่อยๆ สารเลวแบบนี้ แล้วแบบนี้จะมีหน้าไปพบว่าที่คู่หมั้นได้ยังไง เพราะอีกสองวันข้างหน้าก็ถึงวันนัดดูตัวกับคู่หมั้นแล้ว
“อ๊า! หวงไปทำไม ผัวติดคุกก็ไม่มีใครทำให้แล้วนะ”
เอ่ยพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วดึงร่างเล็กที่พยายามถอยห่างตนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด และครั้งนี้ก็แนบแน่น เนื้อแนบเนื้อ จนทรวงทรงของเต้างามบิดเบี้ยวไปตามแรงเบียดสี
“โอว์! อกเล็กคุณภาพไม่เล็กเลยนะจะคนดี ชูว์!”
“อะ! อร้าย!....”
เป็นต้องร้องออกมามือถูกปากร้ายขบเม้มแรงๆ ตรงติ่งหู ร่างเล็กอ่อนแรงไปทุกที เมื่อถูกสัมผัสหวามของเขาปลุกเร้ากาย
“อือ! อะ! อืม! ”
ได้แต่ร้องครวญครางกระเส่าให้กับความหวามนี้ เกิดความเสียวซ่านกระสันแรงกาย เหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศที่ไร้ทิศทาง
“ชูว์! ยังจะปากดีอีกไหมทูนหัว อืม!”
ถามเสียงพร่า แล้วก็เคลื่อนกายขึ้นคร่อมร่างเล็กช้าๆ จนตอนนี้ทาบทับจนร่างน้อยจมหายไปกับเตียงนุ่ม
ราชสีห์ยอมรับว่าไม่ชอบที่พ่อกับแม่เข้ามายุ่งเรื่องคู่ครองของตน แต่ตอนนี้อยากขอบคุณเหลือเกินที่ชักนำให้เขาได้รู้จักแม่นวลหอมใต้ร่างนี้
ปัง!
สวรรค์ล่มทันตา เมื่อประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง แล้วเสียงผู้มาใหม่ก็ดังลอยเข้ามาในโซนของห้องนอน
“ไหนๆๆ ผู้หญิงคนใหม่ของพี่สิงห์”
“บัดซบ! ”
สบถออกมาด้วยความหงุดหงิด เมื่อสวรรค์ของเขาถูกพังทลายลงย่อยยับ แล้วก็เร็วเท่าความคิด จะให้เจ้าน้องชายตัวแสบมาเจอเจ้าสาวในสภาพนี้ไม่ได้ จึงรีบพลิกร่างมาบดบังร่างเล็กพร้อมดึงผ้าห่มที่ทิ้งไปก่อนหน้านี้ขึ้นมาปกปิดร่างเล็กไว้อย่างหวงแหน
เจ้าสาวได้แต่นึกเสียดายลึกๆ เมื่อความซ่านเสียวก่อนหน้านี้ถูกคนมาขัดขวาง ร่างเล็กได้แต่อิงแอบอยู่ข้างหลังคนตัวโตด้วยความเขินอาย ถึงจะเป็นผู้หญิงแกร่ง มั่นใจในตัวเองแค่ไหนก็ต้องมีเขินอายกันบ้างแหละ ยิ่งเรื่องแบบนี้ด้วยใครจะหน้าด้านหน้าทนต่อสายตาคนอื่นได้
ราวกับราชสีห์จะรับรู้ถึงความรู้สึกของคนตัวเล็กที่อิงแอบอยู่ข้างหลังตน เขาจึงกระหยิ่มยิ้มย่องออกมา โดยที่เธอไม่มีโอกาสได้เห็นมัน
“มีอะไรวะ? ”
ถามด้วยความกรุ่นโกรธ ไม่พอใจที่น้องชายเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องของตัวเองมากเกินไป แล้วพักหลังๆ มานี้ จะหวงพี่ชายไว้ทำไมก็ไม่รู้
“ไม่มีอะไรหรอกพี่สิงห์ แต่ผมได้รับรายงานมาว่าพี่แอบมานอนกกอยู่ห้องสาว จนลืมประชุมในช่วงเช้า แล้วผมก็ซวยไง ซวยต้องไปประชุมแทนพี่ ทั้งๆ ที่ผมควรจะอยู่บนเตียงนุ่มๆ กับผู้หญิง แต่เพราะพี่คนเดียว”
ผยองร่ายยาว เมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จริงๆ แล้วเขาไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอก แต่ที่สนใจคือผู้หญิงแบบไหนกันที่ทำให้พี่ชายคนเก่งบ้างานหลงลืมงานไปได้
“ขอบใจที่ช่วยประชุมแทน จริงๆ พี่ไม่ได้ลืม พี่แค่อยากทดสอบแกเฉยๆ ว่าแกโตพร้อมรึยัง”
ใช่เขาไม่เคยลืมงาน ทิ้งงานเลย แต่เพราะเจ้าสาวคนเดียวเลยที่ทำให้ตารางในชีวิตเขาเปลี่ยนไป มีหรือจะยอมให้น้องชายพูดให้ได้ คนอย่างเขาไม่มีทางยอมเสียดุลให้น้องชายหรอก
“เฮอะ! ตลกดีนะพี่ ช่างมันเถอะ ไหนผู้หญิงเจ้าของห้องอยู่ไหน แหม! แอบมากินลูกค้าในโรงแรมนี่เอง คงสวยมากสินะถึงทำให้พี่หวงขนาดนี้ ว่าแต่ผมไม่ได้มาขัดขวางอะไรใช่ไหมครับ”
เพิ่งสังเกตสภาพของพี่ชายที่ดูไม่จืดตอนนี้ เปลือยท่อนบน ถ้าเดาไม่ผิดท่อนล่างคงไม่ต่างกัน เพียงแต่มีผ้าห่มปิดบังไว้เฉยๆ
“สาบาน! ”
ราชสีห์ท้าน้องชายให้สาบานว่าที่พูดมานั้นไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย รู้ว่าน้องชายจงใจเข้ามาขัดขวางความสุข
“ฮ่าๆ สาบานก็ตายสิครับ ผมยังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตน อีกอย่างผู้หญิงในโลกนี้รออ้อมกอดผมอยู่ครับ”
“เลวทั้งพี่ทั้งน้อง”
เจ้าสาวเผลอลืมตัวไป คิดดังไปหน่อย จนชายที่บังร่างตัวเอี้ยวตัวมามองให้
“แฮะๆ คะ...คือว่า....”
“พูดได้ดีมากครับ ว่าแต่โผล่หน้าออกมาให้ชื่นชมหน่อยเถอะ”
เจ้าสาวยังไม่ทันได้แก้ตัว ผยองก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน เขาไม่ถือหรอก ผู้หญิงด่าแสดงว่าผู้หญิงรัก แต่ที่สงสัยทำไมพี่ชายเขาหวงเธอขนาดนั้นกันเชียว หรือคนนี้จะสำคัญ
“ผมอยากบอกคุณไว้นะครับ ไม่รู้คุณจะสวยปานนางฟ้าขนาดไหน แต่พี่ชายผมมีคู่หมั้นแล้วด้วย อีกสองวันข้างหน้าพวกเขาจะเจอกัน ผมอยากให้คุณพอและหยุดไว้ตรงนี้ แล้วเก็บข้าวของออกไปจากชีวิตพี่ชายผมจะดีกว่า ถ้าไม่อยากไปไหนก็เดินมาซบอกผมก็ได้ครับ”
ไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมาเสียใจเพราะพี่ชายตน อีกอย่างมันเป็นเรื่องปกติที่เขาและพี่ชายใช้ผู้หญิงด้วยกัน พี่น้องกันแบ่งกันกินแบ่งกันใช้ มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายเปลี่ยวอย่างเขาอยู่แล้ว
“หุบปากน่า!”
ราชสีห์ตวาดน้องชายด้วยความโกรธ เมื่อน้องชายพูดมากเกินไปแล้ว
ผยองปิดปากตัวเองทันที เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง เกิดมาไม่เคยเห็นพี่ชายโกรธขนาดนี้เลย เขาพูดอะไรผิดกันแน่
“พี่สิงห์....โกรธเหรอ”
“ออกไปไอ้เสือ ถ้าไม่อยากโดนพี่ต่อย ออกไปเดี๋ยวนี้ เรื่องของพี่อย่ายุ่ง ออ! แล้วอย่าลืมบอกเด็กเตรียมรถให้พี่ด้วยล่ะ พี่จะพาเธอคนนี้ไปแจ้งความ”
“ก็ได้ครับ”
แล้วน้องชายตัวดีก็ยอมล่าถอยออกจากห้องไป พร้อมกับคำสั่งของพี่ชายจอมเผด็จการ แม้จะมึนงงเล็กน้อยว่าพี่ชายจะพาผู้หญิงคนนั้นไปแจ้งความ
“มาต่อกันเถอะทูนหัวจ๋า..”
เมื่อเหลือกันเพียงสองคน ชายหนุ่มก็ปรับโทนเสียงห้าวมาเป็นหวานน้ำตาลเรียกพี่กับคนตัวเล็กทันที
“ไปให้พ้น!”
เธอสะบัดหน้าหนี พร้อมกับถอยห่างออกมาจากร่างใหญ่ ตอนนี้รังเกียจตัวเองเหลือเกินที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ต้องมารู้จักผู้ชายที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วอย่างเขา
เท่าที่ได้ฟังและได้รู้เรื่องอะไรมาจากเมื่อกี้ที่น้องชายเขาพูด ดูเหมือนว่าว่าที่คู่หมั้นของเขาจะเป็นคนดีมาก น้องชายถึงตามมาหวงแทนว่าที่พี่สะใภ้แบบนี้
‘ใช่ เราต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ไม่ใช่เพื่อตัวเรา แต่เพื่อผู้หญิงอีกคนที่เป็นคู่หมั้นเขา เราต้องเอาเขาเข้าคุกให้ได้’ เจ้าสาวหมายมาดในใจ พลางถอยห่างร่างใหญ่ จนตอนนี้เธออยู่ริมเตียงอีกฝังแล้ว ถ้าถอยไปอีกคือตกเตียงสะโพกพังแน่ๆ
“ฮืม! จะหนีไปไหนกันทูนหัวของพี่ อืม!”
มือหยาบกร้านยื่นไปแตะไหล่เล็ก พร้อมกับคว้าหมับแล้วดึงรั้งร่างเล็กเข้ามาปะทะร่างตน
“โอ้ย!”
ร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อร่างเปราะบางของตนชนเข้ากับอกแข็งแรงของชายที่ตนด่าว่าเลวอย่างงั้นเลวอย่างนี้
“ขอโทษครับ”
เอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงจูบกระหม่อมบางเพื่อเป็นการปลอบโยน
“อือ! หอมเหลือเกินเมียพี่ อะ! ชูว์!”
“อย่าทำแบบนี้นะ พอได้แล้ว ปล่อยฉันไปได้แล้ว”
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ห้ามพร้อมกับทุบอกแกร่งด้วยความโกรธ และน้อยใจลึกๆ เมื่อคิดว่าชายคนนี้มีเจ้าของจับจองไว้แล้ว
ตอนนี้เจ้าสาวสับสนในหัวไปหมด ไม่รู้อันไหนความรู้สึกจริงๆ ของตนกันแน่น อันไหนคือความต้องการจริงๆ ที่ต้องการจะทำกับผู้ชายคนนี้
เพียงเวลาแค่ข้ามคืนเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตกหลุมรักผู้ชายสารเลวแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะชอบสัมผัสต่ำๆ แบบนั้น
เธอได้แต่ถกเถียงตัวเองไปมา พอมารู้ตัวอีกทีก็ตกเป็นเบี้ยล่างของชายหนุ่มอีกครั้งเสียแล้ว ร่างใหญ่ทาบทับเหนือร่างเธออย่างง่ายดาย แล้วตัวเธอก็เหมือนจะตอบสนองความหวามเร่าที่เขากำลังปรนเปรอให้
“อ๊า!”
เสียงครางเล็กดังผะแผ่ว เมื่อถูกสัมผัสร้อนของชายหนุ่มคุกคามเข้าให้ ร่างเล็กตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่ผ้าห่มติดกาย ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วอีกครั้ง
“เห็นไหมทูนหัวก็ชอบมัน อย่าพยายามผลักไสความเป็นจริงเลยเมียพี่...โอว์!”
ราชสีห์ชอบเหลือเกินเวลาที่ได้อยู่เหนือร่างของคนดื้อ อยากจะสอนให้เธอได้รู้จักทุกอย่างในตัวเขาเหลือเกิน มันไม่นานหรอกเธอจะได้รู้ซึ้งในตัวเขา
- Writer
