“พะแพงงงทางนี้มึง มัวแต่มองผู้ เห็นเพื่อนบ้างไหมเฮลโหลลลลลล”
“เห็นแต่ไม่สนใจ” ตากลมปรายตามองก่อนจะยกมือโบกทักทายเหยื่อรายล่าสุด
“ย่ะ งั้นรีบ ๆ กิน รีบ ๆ ไปเร็วเข้าอึดอัดว่ะ” มือเล็กเลื่อนจานข้าวให้เพื่อนสาว
คนในโรงอาหารมหาวิทยาลัยเยอะจนมองไม่ออกว่าใครเป็นใคร เพราะดันเป็นช่วงที่เวลาว่างตรงกัน ฝ้ายตีหน้าหงุดหงิดเริ่มไม่ถูกใจ เพราะบางคนมองต้นขาเธออย่างโจ่งแจ้ง ทำท่าอ้าปาก แลบลิ้นจนทำให้รู้สึกรำคาญ
เฮอะ! สังคมเพศชาย
พวกลิงสมองกวง
แค่เห็นว่าผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่ก็คิดว่าอ่อยแล้วเหรอ โง่!
พะแพงพยักหน้ารับคำพูดเพื่อน
“คนแม่งโคตรเยอะเลย กว่ากูจะได้น้ำกิน” ดวงตากลมเหลือบมองรอบข้างก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
เพียงเท่านั้นกระโปรงสั้นแค่คืบก็ร่นจนเห็นขาขาว พร้อมกับรอยแยกกระดุมที่แทบจะดีดออกจากรังดุม
ลิ้นเล็กแลบออกมา ก่อนจะงับหลอดน้ำท่าทางยั่วเย้าจนเหล่
