ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“ฮัลโหล” ฉันกดรับสายที่โทรเข้ามาตอนห้าทุ่มกว่า ๆ ส่วนวาวากลับไปได้สักพักแล้วล่ะ
“ทำงานเสร็จรึยัง” เสียงปลายสายถามมาด้วยน้ำเสียงทุ้มเหมือนผู้ชายอบอุ่นทำเอาฉันเบ้หน้าทันที
“ยังค่ะ คงอีกนาน” ฉันตอบไปแบบนี้เพราะขี้เกียจคุย อยากหาข้ออ้างวางสายเร็ว ๆ เท่านั้นแหละ
“อ้อ งั้นฉันไม่กวนแล้วเธอทำงานต่อเถอะ”
“ค่ะ งั้นแค่นี้นะคะ”
“อื้ม เอ้อน้ำหวาน เดี๋ยวฉันกลับดึก ๆ แล้วกันจะได้ไม่กวนเธอ ไม่ไหวก็พักล่ะอย่าฝืนร่างกาย”
“ค่ะ” ฉันกดวางสายทันที เหอะ! จะกลับดึกเพื่อจะได้ไม่ต้องกวนฉันหรือจะไปต่อที่ไหนกับใครกันแน่ พูดตรง ๆ ก็ได้ไหมจะโกหกฉันอะไรนักหนา จะต้องมีข้ออ้างกับฉันทำไมต่อให้พูดตรง ๆ ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรเขาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
“...ฮึก!” ฉันแม่งห้ามน้ำตาแล้วนะ ห้ามไม่ให้มันไหลออกมาแล้ว แต่ทำไมมันห้ามไม่อยู่วะ ยิ่งตอนนี้ที่พยายามเช็ดเท่าไหร่มันก็ยิ่งไหลออกมา ต้องทำยังไงฉันถึงจะห
