“เช่นนั้นเตรียมตัวออกเดินทาง องค์หญิงกับนายหญิงจิ้งอันอัน นั่งบนเกี้ยวหลังเดียวกันเบื้องหน้าเป็นหุบเขาคนโฉดอาจถูกจอมโจรคอยดักซุ่มโจมตีข้าและเหล่าทหารจะได้คอยคุ้มกันพวกท่านหากแยกกันจึงห่วงหน้าพะวงหลัง”ขุนพลจงเจี้ยน จัดขบวนเสียใหม่
อันอันพยักหน้าขึ้นลง ก้าวเดินนำชิงซีไปยังเกี้ยวหลังเดิมที่บรรทุกหีบใบใหญ่มา
“แม่นางจิ้ง ท่านพลาดท่าเช่นไรจึงเข้าไปอยู่ในหีบใบนั้น”ชิงซีชวนคุย
“เพราะข้าวางใจจนเกินไปคิดแค่เพียง ว่าไม่มีใครคิดปองร้ายในเมื่อทุกอย่างราบรื่นมาตลอดคิดไม่ถึงว่าเพราะอีกไม่กี่วันนี่เอง ที่มักจะเกิดปัญหา”
“หลายคนอิจฉาเจ้ารวมทั้งข้าอิจฉาสายตาของฝ่าบาทยามที่มองเจ้าในนั้นมีทั้งความเชื่อใจความ อ่อนโยนและความรัก ก่อนหน้านั้นข้าสงสัยว่าฝ่าบาทส่งสายตาไปยังเจ้าเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร จนกระทั่งข้าได้เห็นว่าฝ่าบาทใส่ใจเจ้าเกินใคร ที่ทำไปก็เพื่อดูว่าเจ้าจะหึงหวงหรือไม่”
อันอันยิ้ม
“ข้าเองก็ไม
