“แค๊กๆ” พบูหันไปมอง สีหน้าและแววตาของเธอพราวระยับ
“ถ้าไม่มีบรั่นดี ขอไวน์สักขวดก็ได้นะ” อาเชอร์สั่งต่อ เขายอมแพ้ไม่ได้
“คุณไม่ควรดื่มบรั่นดีแล้วตบท้ายด้วยไวน์ค่ะ” พบูท้วง
“ทำไม!!” เสียงของอาเชอร์เริ่มแข็งขึ้น
“มันจะเมาสิคะ” พบูตอบหน้าซื่อ
“ฉันเมา แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย” อาเชอร์ขึ้นเสียงอีกเล็กน้อย
พบูชี้นิ้วไปอีกฝั่ง ตรงนั้นมีผู้หญิงที่ขึ้นมาบนเรือเพื่อแสวงโชค ทำตัวเป็นลูกเรือ แต่ไล่จับผู้ชายรวยๆ บางคนก็ทำอาชีพเสริมขายสมบัติเก่าที่บุพการีให้ติดตัวมา
“อ้อ แล้วทำไมละ” อาเชอร์มองตาม หัวคิ้วเขาแทบจะผูกเป็นโบ
“ไม่ทำไมหรอก ฉันกลัวคุณจะเป็นอันตราย ตอนที่ฉันตื่นตอนเช้า ฉันไม่อยากได้ยินข่าวร้าย ผู้หญิงสมัยนี้ใจกล้าบ้าบิ่นจนคุณเดาไม่ถูกหรอกค่ะ” พบูตอบคำถามที่แปลความหมายได้ง่ายๆ
“คิดว่าฉันต้องกลัวไหม?” อาเชอร์ย้อนถาม
พบูตอบหน้าตายเช่นเดิม “คุณไม่กลัวหรอก ฉันเคยเห็นคุณมั่ว อุ้ย! ควงผู้หญิง
