กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์

"ประกาศๆๆนักศึกษาปี 1 ของคณะนิเทศศาสตร์ทุกคนมาลงชื่อกันที่ลานน้ำพุได้เลยนะคะ นิเทศศาสตร์ทางนี้ค่ะๆ....." "น้องคนไหนที่อยู่คณะครุศาสตร์ เชิญทางด้านนี้เลยนะครับ....." เสียงประกาศจากพวกรุ่นพี่ของแต่ละคณะดังไปทั่วมหาวิทยาลัยและมีนักศึกษาจำนวนมากที่อยู่ทั่วบริเวณ รวมถึงหญิงสาวที่กำลังมองหาคณะของตัวเองอยู่เหมือนกัน ร่างบางผมยาวตรงถูกรวบตึงพร้อมกับชุดนักศึกษาเข้ารูปเรียบร้อย ใบหน้านิ่งติดไปทางเย็นชาของเธอทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากเข้ามาพูดคุยกับเธอสักเท่าไหร่ แต่เธอเองก็ไม่ได้สนใจพลางมองหาคณะของตัวเอง "น้องอยู่คณะไหนเหรอครับ :-)" "......?" เธอชี้มือเข้าหาตัวเองด้วยความงุนงง "น้องนั่นแหละครับ เด็กปี1ใช่มั้ยเรา เรียนคณะอะไรครับ" "นิเทศค่ะ" "อ้าว! เราเด็กนิเทศน์นี่เอง งั้นมากับพี่เลยครับ" หญิงสาวเดินตามผู้ชายที่คาดว่าจะเป็นรุ่นพี่อย่างงงวย เธอเดินไปจนถึงป้ายที่เขียนว่าคณะนิเทศศาสตร์และนั่นก็ทำให้เธอต้องขอบคุณเขาที่พาเธอมาที่คณะตัวเอง เพราะแต่ละคณะแบ่งแยกออกไปหลายที่มาก "ชื่ออะไรจ๊ะ" "เคท ขนิษฐา รังษีสิงห์" ร่างบางบอกชื่อให้รุ่นพี่ที่เป็นคนยื่นเอกสารให้เธอ "โอเคจ๊ะ เซ็นชื่อพร้อมกับรับเอกสารได้เลยจ๊ะ" เคทรับเอกสารมาก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปจากจุดที่มีคนเยอะ เธอเดินออกมาเพื่อจะมาเดินดูมหาลัยที่เธอพยายามอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อจะสอบเข้าที่นี่ให้ได้ Wales University เป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่ใหญ่มาก แต่เป็นมหาวิทยาลัยที่ติดอันดับต้นๆ ให้ความรู้สึกเงียบและสงบ เพราะที่นี่รับนักศึกษาน้อยมาก แต่ทุกคนที่ได้มาเรียนที่นี่ล้วนเป็นคนที่มีความรู้ ความสามารถและเคทก็เป็นหนึ่งในนั้น หมับ! "เอ่อ..." พรึ่บ! เคทถอยห่างผู้หญิงที่เข้ามาทักเธอออกเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าเธอ "เอ่อ...ขอโทษนะ ฉันแค่มีเรื่องจะถามเธอน่ะ" "......" "เธอเป็นเด็กปี 1 ใช่มั้ย คือฉันจะถามทางไปรับเอกสารของนิเทศน์น่ะ เธอรู้ทางมั้ย?" "ลานน้ำพุ" เคทตอบนิ่งๆ "อ่อ ขอบใจมากนะ เอ่อ...ฉันชื่อ หลินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" "ขอตัว" "อ้าว ไปซะแล้ว ว่าจะถามชื่อสักหน่อย" หลินมองตามร่างบางที่เดินออกไปด้วยความงงงวย ก่อนจะเดินไปเอาเอกสารที่เธอได้ถามจากเธอคนนั้น ........................... ตึก...ตึก...ตึก เพี๊ยะ! "ฮือออ อย่าฉันทำอะไรเลยนะคะ" "แกกล้ามากนะยะที่คุยกับผู้ชายของฉัน!" เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! "กรี๊ดดดด!" ระหว่างที่ร่างบางเดินอยู่นั้น กลับได้ยินเสียงดังจากซอยแคบที่เธอกำลังจะเดินผ่าน จากที่ไม่คิดจะสนใจแต่เพราะเสียงทะเลาะกันที่ดังออกมา ทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง "ฮือออ...ฉันไม่ได้คุยจริงๆนะคะ" "โกหก!" "เสียงดังน่ารำคาญ!" เคทพูดขึ้นพร้อมกับมองเหตุการณ์ตรงหน้านิ่งๆ "เธอเป็นใคร!" "......" เคทไม่ตอบ เธอเอาแต่มองผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่บนพื้นพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย สายตาของร่างบางเหลือบมองผู้หญิงสองคนตรงหน้าก่อนจะเห็นว่าทั้งสองคนเดินรีบเดินออกไปทันทีโดยไม่พูดอะไร "ฮึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันไว้" "รีบลุกขึ้นมาเถอะ" "เดี๋ยวค่ะ!" "......?" "เธอชื่ออะไรเหรอ ฉันชื่อ...." พรึ่บ! "เฮ้อออ...วันนี้มันวันอะไรกันนะ..." "นี่! เดี๋ยวสิ!" เคทเดินออกไปพร้อมกับพึมพำกับตัวเองโดยไม่ฟังเสียงเรียกของผู้หญิงที่ถูกทำร้ายด้านหลังเลย..... ตึก...ตึก...ตึก "ได้เวลาทำงานแล้วสิ..." เธอเดินมาหยุดที่ร้านหนังสือหลังจากที่เดินออกมาจากมหาวิทยาลัยได้ไม่ถึง 15 นาที แกร๊ก! "สวัสดีค่ะพี่นุช" "อ้าว มาแล้วเหรอเคท วันนี้เราไม่ต้องมาทำงานก็ได้นะ พี่เห็นว่าเราไปลงชื่อที่เวลล์มาใช่มั้ยจ๊ะ" "ใช่ค่ะ แต่แค่แป๊บเดียวเอง เคทอยากมาทำน่ะค่ะ" "เฮ้อออ...จะขยันอะไรขนาดนั้นนะ งั้นก็เอาของไปเก็บเถอะจ๊ะ" "ค่ะ" เคททำงานที่ร้านหนังสือแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยของเธอเองเปิดบริการทุกวัน ส่วนวันเสาร์อาทิตย์เธอจะมาทำงานที่นี่เต็มวัน แต่เพราะวันนี้เธอมีลงชื่อของมหาลัยจึงทำให้ลางานแค่ช่วงเช้าและกลับมาทำงานต่อ พรึ่บ! "งั้นพี่ฝากร้านด้วยนะจ๊ะ พี่จะไปรับลูกก่อน" "ค่ะ ^_^" ฉันยิ้มให้กับพี่นุชเล็กน้อย ก่อนที่จะเริ่มทำงานของตัวเอง ปกติงานของฉันจะจัดวางหนังสือบนชั้นและรับหน้าเคาท์เตอร์ เพราะร้านหนังสือปกติคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ทำให้พนักงานที่นี่จึงมีเพียงฉันกับพี่นุชที่เป็นเจ้าของร้านเท่านั้นที่ดูแลร้าน "วันนี้คนไม่เยอะเท่าไหร่แฮะ..." แกร๊ก! ตึก...ตึก...ตึก "เอ่อ...ขอโทษนะคะ เธอ!" "......" เคทเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้นก็คือผู้หญิงที่เธอเจอก่อนหน้านี้ "ไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีกนะ ^_^" "......." "ขอบคุณอีกครั้งนะที่ช่วยฉันไว้น่ะ แล้วนี่เธอทำงานที่นี่เหรอ แต่ว่าดูจากชุดนักศึกษาเธอแล้ว เธอคงเป็นเด็กปี 1 ของเวลส์ใช่มั้ยอ่ะ ^_^" "อืม" "ว่าแล้วเชียว ฉันพลอยใส ^_^" ".....!!" "มีอะไรหรือเปล่า? ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้นล่ะ?" "เปล่า" "งั้นเหรอ ฉันเพิ่งจะสอบเข้าเรียนที่เวลส์ได้เหมือนกัน อยู่คณะนิเทศศาสตร์น่ะ" "......" ฉันมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ เพราะไม่คิดว่ายัยนี่จะพูดยาวขนาดนี้ "เธอชื่ออะไรอ่ะ?" "ทำไมฉันต้องบอกเธอ" "ก็อยากทำความรู้จักคนที่ช่วยไว้น่ะ ถ้าเธอไม่ช่วยมีหวังฉันคงถูกรุ่นพี่สองคนนั้นทำอะไรอีกก็ไม่รู้ เธอชื่ออะไรเหรอ? แล้วเรียนคณะอะไร เผื่อเราจะอยู่คณะเดียวกัน" "ถ้าบอกแล้วจะไป?" "เธอนี่เป็นผู้หญิงที่พูดน้อยที่สุดที่ฉันเคยเจอจริงๆแฮะ ^_^" เคทมองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่นิ่งเหมือนเดิม และเมื่อเห็นรอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้เธอนึกไปถึงใครอีกคนที่เธอเคยรู้จัก "เธอชื่ออะไรเหรอ ^_^" "เคท" "เคท..." "อืม" "ชื่อเท่ดีจัง ยินดีที่ได้รู้จักนะเคท ^_^" เคทไม่ตอบแต่กลับก้มลงไปทำงานต่อพลางมองคนที่เพิ่งเดินออกไปด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา พลอยใสงั้นเหรอ.... หึ! ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกันขนาดนี้นะ.....