21.ตัวต่อตัว
277 Words
"ก็ฉันเห็น พวกแกยืนคุยกันนานแล้วง่ะ "
"แล้วนี่แก "
"ฉันจะเข้าไปรอกับพวกแก อย่างน้อยก็มีเครื่องดื่มให้ดื่ม "
"ครับ งั้นผมจะพาพวกคุณเข้าไปครับ "
"ค่ะ "
"เอ่อออ คุณคือ "
"ผมเจสัน ครับ "
"เป็น"
"ผมเป็นคนสนิท ของคุณปีเตอร์ครับ "
"อ่ออ ค่ะ "
ทั้งสามคน เดินตามเข้าไป และพาเธอมาที่ห้องวีไอพี ซึ่งก็เป็นห้องสำหรับเอาไว้ต้อนรับแขก ที่มีคาราโอเกะ และเครื่องดื่ม
"ขอบคุณค่ะ "
"ครับ"
"นี่เชอร์รีล ตะมีมารยาท กับคนประเภทนี้ เกินไปแล้วนะ " เดมี่ ขัดใจ เมื่อเห็นว่าเพื่อนแค่มาเจรจา แต่ไม่ต้องถึงกับไปทำดี หรือพูดดี กับคนพวกนี้
"เดมี่"
"ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยคุณก็มีมารยาท "
"นี่คุณ กำลังว่า ฉันใช่ไหม"
"เปล่า นี่ครับ ผมไม่เอ่ยชื่อคุณเสียหน่อย "
"คุณ "
"เอาน่ะ เดมี่ "
"ผมขอตัวก่อนนะครับ จะไปดูแลแขกท่านอื่นๆ และไปดูคุณปีเตอร์ด้วย "
"ค่ะ "
"เชิญย่ะ ไม่รั้งไว้เสียหน่อย " เสียงของเดมี่ แผ่วเบาออกมา ยิ่งทำให้คนอย่างเขา ต้องหันกลับมาดูหน้าเธอ เจสัน มองหน้าเดมี่ อย่างชัดๆ หน้าตาเธอก็ดูสวย น่ารัก แต่ปากนี่ ร้ายไปหน่อย แถมกระแชะเขา ตลอดเวลา
เจสัน กลับมาที่ห้องส่วนตัว และรีบโทรหาเจ้านายของตน
"นายครับ "
"มีอะไร "
"ตอนนี้ นายอยู่ไหนครับ"
"คอนโด" เสียงปลายสายอีกฝั่งบอกเจสัน และมีเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามา เจสันรู้ดีว่า นายของตนกำลังมีธุระส่วนตัวอยู่
- Writer
