21.ตัวต่อตัว

277 Words
"ก็ฉันเห็น พวกแกยืนคุยกันนานแล้วง่ะ " "แล้วนี่แก " "ฉันจะเข้าไปรอกับพวกแก อย่างน้อยก็มีเครื่องดื่มให้ดื่ม " "ครับ งั้นผมจะพาพวกคุณเข้าไปครับ " "ค่ะ " "เอ่อออ คุณคือ " "ผมเจสัน ครับ " "เป็น" "ผมเป็นคนสนิท ของคุณปีเตอร์ครับ " "อ่ออ ค่ะ " ทั้งสามคน เดินตามเข้าไป และพาเธอมาที่ห้องวีไอพี ซึ่งก็เป็นห้องสำหรับเอาไว้ต้อนรับแขก ที่มีคาราโอเกะ และเครื่องดื่ม "ขอบคุณค่ะ " "ครับ" "นี่เชอร์รีล ตะมีมารยาท กับคนประเภทนี้ เกินไปแล้วนะ " เดมี่ ขัดใจ เมื่อเห็นว่าเพื่อนแค่มาเจรจา แต่ไม่ต้องถึงกับไปทำดี หรือพูดดี กับคนพวกนี้ "เดมี่" "ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยคุณก็มีมารยาท " "นี่คุณ กำลังว่า ฉันใช่ไหม" "เปล่า นี่ครับ ผมไม่เอ่ยชื่อคุณเสียหน่อย " "คุณ " "เอาน่ะ เดมี่ " "ผมขอตัวก่อนนะครับ จะไปดูแลแขกท่านอื่นๆ และไปดูคุณปีเตอร์ด้วย " "ค่ะ " "เชิญย่ะ ไม่รั้งไว้เสียหน่อย " เสียงของเดมี่ แผ่วเบาออกมา ยิ่งทำให้คนอย่างเขา ต้องหันกลับมาดูหน้าเธอ เจสัน มองหน้าเดมี่ อย่างชัดๆ หน้าตาเธอก็ดูสวย น่ารัก แต่ปากนี่ ร้ายไปหน่อย แถมกระแชะเขา ตลอดเวลา เจสัน กลับมาที่ห้องส่วนตัว และรีบโทรหาเจ้านายของตน "นายครับ " "มีอะไร " "ตอนนี้ นายอยู่ไหนครับ" "คอนโด" เสียงปลายสายอีกฝั่งบอกเจสัน และมีเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามา เจสันรู้ดีว่า นายของตนกำลังมีธุระส่วนตัวอยู่
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD