ลมเย็นโชยอ่อนจากด้านนอกลอดเข้ามาตามช่องลมเล็กที่กระจายอยู่บนเพดานถ้ำ ในห้องลับมีเพียงเชื้อไฟ กองไม้แห้ง น้ำสะอาดที่ไม่รู้ว่าอยู่มานานเท่าไหร่แล้ว และกองผ้าซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่น เมื่อเย่เซียวเห็นจึงออกแรงสะบัดทำให้ฝุ่นผงกระจายตัวออกไปโดยรอบ
“นะ นี่มัน!” ใต้ผ้าเต็มไปด้วยหีบอัญมณีน้อยใหญ่เมื่อถูกแสงของไฟสาดเข้ามาก็ทอประกายแวววาวล่อตาล่อใจเป็นอย่างมาก
“พวกเขาคงตั้งใจเอามาซ่อนไว้เพราะกลัวว่าหากหนีไปจากการตามล่าของกบฏแล้วจะลำบากกระมัง” ห่าวซวนตอบทั้งที่ยังไม่ได้ยินคำถาม
“ดะ เดี๋ยวก่อน จะถอดเสื้อออกทำไมน่ะเพคะ!” ไป๋เย่เซียวรีบผินหน้าไปทางอื่นทันทีที่เห็นผิวกายใต้ร่มผ้าของเขา
“เสื้อผ้าเปียกขนาดนี้ใส่ต่อมีแต่จะทำให้ตายเพราะหนาวมากกว่าถูกคนด้านนอกสังหาร เจ้าก็ถอดออกได้แล้ว” เสียงสะบัดเสื้อชุ่มน้ำดังขึ้นสองสามครั้งขณะเอ่ยสั่งไปด้วย
“ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมฉันอยู่แบบนี้ได้” ซึ่งแน่นอนว่าคนงามปฏิเสธทันคว
