การหวนคืนของคุณหนูตระกูลไป๋

ตอนที่ 11 ฐานะขององค์ชายรอง

“เจ้าเป็นคนคิดการณ์ไกลแม่รู้ เพียงแต่การมีชีวิตคู่กับคนที่ไม่ได้รักก็ไม่ต่างกับการอยู่ในนรกขุมหนึ่งหรอก” นางกล่าวด้วยแววตาอันเศร้าหมอง แต่ไหนแต่ไรการแต่งงานของฮ่องเต้ล้วนเป็นไปเพื่อความมั่นคงของรากฐานในแผ่นดินมากกว่าความรัก เพียงแต่พระสนมเลี่ยงเฟิ่งมิได้เป็นเช่นนั้น นางไม่เคยได้รับความรักจากฮ่องเต้เลยสักครั้ง

“ข้าคิดว่าตนเองไม่น่าพูดเรื่องนี้ออกมาเลยทำท่านแม่เจ็บช้ำแล้ว” มือใหญ่ของลูกชายดึงเอามือเล็กของมารดามากุมเอาไว้ นางยิ้มให้กับความออดอ้อนของเขา เห็นซีซวนเป็นแบบนี้แล้วจะทำใจโกรธเคืองได้เช่นไร

“แม่มีเจ้าแล้ว ต่อให้ใครจะไม่เหลียวแลก็ช่างเขา แม่ไม่เป็นอะไรวางใจเถอะ ไหนๆ ก็มาแล้วรับอาหารเช้ากับแม่ดีหรือไม่ เจ้าไม่ยอมบอกก่อนว่าจะมาหามิเช่นนั้นจะได้เตรียมอาหารที่เจ้าชอบไว้ให้” สตรีผู้เป็นเจ้าของตำหนักแย้มยิ้มหวานเปลี่ยนเรื่องมิให้อีกฝ่ายโทษตนเองมากนัก

“พ่ะย่ะค่ะ” ชายหนุ่มมองรอยยิ้มนั้นด้วยใจที่อบอุ่น ในวังอันหนาวเหน็บนี้มีเพียงพระมารดาเท่านั้นคอยโอบอุ้มเขามาตั้งแต่จำความได้

หลังจากที่มื้อเช้าดำเนินไปได้ด้วยความเรียบง่าย องค์ชายรองเห็นว่ามารดาของตนเงียบไป แววตาด้านในฉายความหม่นหมองออกมาต่อให้จะฝืนยิ้มเพื่อให้เขาสบายใจแต่ตัวนางเองก็ยังสลัดความเศร้าที่มีไปไม่หมด

‘เสด็จพ่อคงไม่แวะมาเลยงั้นสินะ’ ที่ผ่านมาหากฮ่องเต้ทรงมีเวลาว่างจากราชกิจ ตำหนักที่พระองค์มักไปอยู่ตลอดมีเพียงตำหนักคุณหนิงที่ฮองเฮาประทับอยู่เท่านั้น

สองคนบนโต๊ะอาหารนี้มีสิ่งหนึ่งเหมือนกันคือพวกเขาไม่เคยได้รับความรักจากคนที่เรียกกันว่าครอบครัวเลย ตำแหน่งฮ่องเต้สูงส่งที่สุดไร้อำนาจอื่นใดทัดเทียมความแข็งแกร่งของบุรุษผู้นั้นทำให้พระองค์เย็นชากับคนรอบข้างได้มากขนาดนี้เชียวหรือ หวงซีซวนคิดหลายครั้งหากวันหนึ่งตนได้นั่งยังบัลลังก์ทองยามได้จ้องมองคนจากเบื้องสูงตัวเขาจะเปลี่ยนไปจากตอนนี้หรือเปล่า จะกลายเป็นปีศาจแสนเย็นชาที่เห็นแต่ตนเองแบบบิดาของเขาหรือไม่

“ตามประสงค์ของฝ่าบาทเรื่องการสมรสคงเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรเสียพวกเขาก็คงเข้าพิธีกันหลังฤดูหนาวผ่านพ้นไป เจ้าเตรียมตัวสำหรับพิธีล่าสัตว์ก่อนไม่ดีกว่าหรือซีซวน” เลี่ยงเฟิ่งเอ่ยถาม ว่ากันตามตรงไม่ว่าองค์รัชทายาทจะแต่งกับใครฐานะขององค์ชายรองก็มิได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่

“ข้ามีสิ่งใดต้องเตรียมตัวด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ” ใบหน้าหล่อเหลามองมารดาด้วยความสงสัย

“งานล่าสัตว์เป็นพิธีเซ่นไหว้เทพเจ้า หากเจ้าทำผลงานได้ดีก็ควรค่าที่จะได้รับการชื่นชมต่อให้คนไม่เห็นฟ้าก็ต้องเห็น ยิ่งไปกว่านั้นพวกขุนนางและคหบดีก็จะเข้าร่วมงานด้วยมิมีอะไรเสียหายหากเจ้าจะผูกมิตรเพิ่ม” ช่วงฤดูหนาวชาวบ้านไม่ได้เก็บเกี่ยวพืชผลพวกเขามักจะเข้าป่าล่าสัตว์ เช่นเดียวกับเหล่าราชวงศ์และขุนนางเพื่อเซ่นไหว้เทพเจ้าให้เป็นสิริมงคลและขอให้มีโชคลาภชีวิตยืนยาว หลีกเลี่ยงภัยพิบัติทั้งปวง

“ข้าดีใจที่มีท่านแม่นะพ่ะย่ะค่ะ” หากชีวิตนี้ไม่มีพระนางคอยประคับประคองเขาคงไร้ที่พึ่งพิง

“ช่างเอาใจเสียจริงเด็กคนนี้” มือบางยื่นออกไปลูบศีรษะบุตรชายด้วยความรักใคร่ คำติฉินนินทามากมายนางล้วนไม่เคยให้ความสำคัญ ขอเพียงเขาเติบโตและยืนอย่างมั่นคงประหนึ่งต้นไม้ใหญ่ก็พอแล้ว

ก่อนจะสายองค์ชายรองบอกลาพระสนมหลังจากร่วมทานมื้อเช้าด้วยกันเสร็จ ทันทีที่ประตูปิดลงทหารองครักษ์ก็ตามเข้ามาประกบเพื่อเรียนแจ้งถึงงานที่ได้รับมอบหมาย สีหน้าของชายหนุ่มจากที่อ่อนโยนน่าสงสารเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเย็นชา ดวงตาสีดำขลับชี้ขึ้นเล็กน้อยให้ความรู้สึกเย่อหยิ่งไม่เบา ยามเมื่อปราศจากรอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งทวีความเย็นชาขึ้นไปอีก

“องค์ชายมีแขกเข้ามาขอพบพ่ะย่ะค่ะ” เจียวจ้านเป็นชายวัย 30 ปีเขามีอายุมากกว่าองค์ชายรองถึง 10 ปีนอกจากเป็นองครักษ์มือดีก็ยังเป็นปรมาจารย์ด้านเพลงดาบหาตัวจับยาก เดิมทีเจ้าตัวเป็นมือสังหารใต้บัญชาของฟางไห่ฉินผู้มีศักดิ์เป็นถึงบิดาของอดีตฮองเฮา นอกจากนี้ยังมีมือดีอีกหลายคนที่จิ้งจอกเฒ่าส่งตัวเขามาพิทักษ์หลานชายเพียงคนเดียวทั้งยามตื่นและยามหลับ

“สำคัญถึงขนาดที่ทำให้ข้าไปพบท่านตาช้าเชียวรึ” เขาเอ่ยถามองครักษ์หนุ่ม อีกฝ่ายไม่ได้เป็นเพียงชายที่จะปกป้องแผ่นหลังของเขาแต่ยังมีสติปัญญาไม่ด้อยไปกว่าใครอีกด้วย

“คุณหนูซ่งจากตระกูลของราชเลขาธิการพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย” ซ่งอี๋นั่วคือบุตรีของราชเลขาธิการที่มีหน้าที่จัดการราชโองการต่างๆ แม้ตระกูลของนางจะยืนกรานเป็นกลางมิเข้าร่วมฝ่ายใด แต่หญิงสาวก็เป็นตัวเต็งว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาทมาโดยตลอด การมีประกาศแต่งตั้งพระชายาโดยที่สตรีผู้นั้นมิใช่นางคงทำให้คุณหนูสูงศักดิ์เจ็บใจไม่น้อยถึงได้หันมาพึ่งพาเขาแบบนี้

ที่ผ่านมาองค์ชายรองไม่เคยเข้าไปแทรกแซงเรื่องระหว่างคุณหนูตระกูลซ่งและรัชทายาทหลักๆ มิใช่ว่าตระกูลซ่งไร้ผลประโยชน์ต่อเขาเพียงแต่สตรีนางนั้นเป็นหญิงที่เอาใจยากเสียเหลือเกิน

“ข่าวน่าจะถึงนางก่อนจะมีประกาศออกไปแล้วไยถึงเพิ่งเคลื่อนไหว คงมิใช่ว่าการมาครั้งนี้เพราะข้าคือตัวเลือกสุดท้ายสินะ” ราชเลขาธิการมีอำนาจไม่เป็นรองใคร หน้าที่จัดการราชโองการมากมายอันเป็นวาจาของฮ่องเต้ย่อมเป็นคนกลุ่มแรกที่รู้เรื่องราวของเหตุการณ์รวมถึงการตัดสินใจของชายผู้นั้น ยิ่งเป็นประกาศเกี่ยวกับการแต่งตั้งว่าที่สตรีเคียงบัลลังก์ ใต้เท้าซ่งคงรู้สึกเสียหน้าไม่น้อย

“นางเป็นลูกสาวคนเดียวการแต่งงานของนางสำคัญกับวงศ์ตระกูลมาก หากมิได้เข้าร่วมเกี่ยวดองกับราชวงศ์ ราชเลขาธิการคนถัดไปที่จะเข้ามารับช่วงต่อเป็นเพียงบุตรนอกสมรสของใต้เท้าซ่งเท่านั้นซึ่งหมายความว่าถ้าไม่มีคนใหญ่คนโตผลักดันย่อมเป็นเรื่องยากพ่ะย่ะค่ะ” เจียวจ้านอธิบาย

“ข้าต้องไปพบนางแน่ อย่างไรเสียความหึงหวงของสตรีมักเป็นเหตุผลที่ดีสำหรับการกระทำเรื่องสิ้นคิดอยู่แล้ว” ตอนนี้หวงซีซวนมีพร้อมแล้วทุกสิ่งทั้งกำลังพล อาวุธและเงินทอง โชคดียิ่งนักที่มีตัวตายตัวแทนวิ่งเข้ามารับเคราะห์ให้หากเขาจะพลาดพลั้งประการใดจนทำงานใหญ่ไม่สำเร็จก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป

ซ่งอี๋นั่ว... มีหรือที่เขาจะไม่คว้านกน้อยซึ่งกำลังลำพองว่าตนเองเป็นหงส์นางนั้นไว้ในมือ