"อาพยัคฆ์ปล่อยกวางได้แล้ว" ชมพูแพรดิ้นออกจากอ้อมอกแกร่งแต่คมพยัคฆ์ก็ยังยึดเหนี่ยวรั้งตัวชมพูแพรเอาไว้
"จะลุกไปไหน"
"กวางจะไปเข้าห้องน้ำ เลอะมือเห็นมั้ย" ชมพูแพรพูดขึ้นเสียงใส่คมพยัคฆ์พร้อมกับส่งสายตาสื่อความหมายไปที่มือเรียวสวยที่ตอนนี้เปื้อนน้ำรักของคมพยัคฆ์อยู่
"อ๋อ มันเปื้อน...." คมพยัคฆ์พูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์ดี
"คนบ้า.." ชมพูแพรพูดออกมาด้วยท่าทีปั้นปึ่งบวกกับความเขินอาย
"คนบ้าที่ไหน นี่น่ะผัวของกวาง ไปเดี๋ยวพี่อุ้มไปล้างตัว จะได้รีบกลับมานอน นอนดึกเกินไปพรุ่งนี้ไปเที่ยวสวนสนุกจะไม่มีแรงเดินเอานะ"
"ใครที่จะไม่มีแรงกันแน่ กวางน่ะยังเด็กอยู่ เที่ยวสวนสนุกน่ะสบายมาก อาพยัคฆ์เถอะจะพาสังขารเดินไปไหวหรือเปล่า"
"พูดแบบนี้แสดงว่าน้องอยากให้พิสูจน์ ลองมั้ยล่ะจะได้รู้ว่าผัวกวางแรงดีขนาดไหน" คมพยัคฆ์พูดเสร็จก็พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางของชมพูแพรเอาไว้อีกครั้งแล้วก้มลงจูบไซ้ซอกคอหอ
