ฮาริย่าเบิกตากว้างเมื่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้จางหายไป แล้วถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านที่เธอเพิ่งรู้ว่าสวยงามชวนอัศจรรย์ใจยิ่งนัก พออานีสต์กระซิบบางเบาให้ลองขยับกายตามท่วงทำนองเพลิงสวาทที่กำลังบรรเลง ฮาริย่าก็ลองขยับกายตามอย่างเอียงอาย ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสเสน่หาที่อานีสต์ได้จับจูงเกี่ยวก้อย ให้ไปสัมผัสยังอีกดินแดนที่สวยสดงดงามยิ่งนัก
เสียงครวญครางแห่งความสุขสมซาบซ่านได้จางหายไป คงเหลือไว้เพียงเสียงหอบกระเส่า กายที่สั่นสะท้านจากการโรมรันร่วมกันขับกล่อมเพลงสวาท อานีสต์ยันกายขึ้นมองใบหน้างามที่แดงซ่านจากพิษรักด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความชื่นชอบ จากนั้นได้เอื้อมมือไปลูบไล้ตามรอยหยักของเรียวปากอิ่ม พร้อมกับกระซิบชวนอีกครั้งด้วยเรือนกายของตนนั้นตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับยังไม่อิ่มเอมในรสรักที่เพิ่งบรรเลงผ่านไปไม่กี่นาที
“อยากให้เรารักเจ้าอีกครั้งไหมฮาริย่า”
อานีสต์กระซิบชิดกับปทุมอิ่มที่ชู
