“ไม่! เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่งเรา สิ่งที่เจ้ามองว่าเป็นของโจร มันสามารถต่อชีวิต ต่อลมหายใจของคนในเผ่าเราได้”
ฮาริย่าเค้นเสียงตอบอย่างโกรธๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้น มันผิดศีลธรรมอันดี แต่หากไม่ทำเช่นนี้คนในเผ่าของเธอก็ต้องอดตาย ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นเด็ดขาด
“หากเจ้าเลิกทำในสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เราสัญญาว่าจะนำความเจริญ ความอยู่ดีกินดีมามอบให้กับคนในเผ่าของเจ้า”
ฮาริย่าหัวเราะหยันในลำคอจ้องมองคนที่แสนใจดี แต่ทว่าไม่จริงใจเขม็ง ก่อนจะย้อนกลับทันควันด้วยความสมเพช
“เจ้าจะนำความเจริญ ความอยู่ดีกินดีจากที่ใดมามอบให้คนในเผ่าอัยรีน พวกเราอยู่ด้วยสองมือสองขามานานนับสิบๆ ปี แต่ไม่เคยได้รับความเห็นใจจากประเทศใหญ่ๆ อย่างอัลนูรีนที่มีแผ่นดินติดกันเช่นนี้”
“แล้วถ้าหากเราทำได้ล่ะฮาริย่า...เจ้าจะว่าอย่างไร”
อานีสต์สวนกลับทันทีเช่นเดียวกัน ในใจนั่นภาวนาให้หัวหน้าเผ่าแสนสวย แต่ดื้อด
