ฉันนั่งอยู่สักพักคนตัวสูงก็เดินมาหาหลังจากเค้าเดินไปคุยกับครูแล้วก็ถือผ้าเย็นมาค่อนข้างจะหลายห่อกับสปอนเซอร์มาสองขวด ส่วนตอนนี้ในสนามก็กำลังเตรียมตัวแข่งของคู่ที่สอง
พรึ่บ!
“เตี้ย แกะผ้าเย็นให้หน่อยดิ”
ผมส่งห่อผ้าเย็นแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ตอนนี้สภาพนักกีฬาที่เป็นตัวจริงแต่ละคนแม่งหมดสภาพอะ ผมตอนนี้ไม่อยากจะทำอะไรเลย
“อืม”
ฉันมองคนตัวสูงที่ตอนนี้เหงื่อท่วมตัวไปหมด เหมือนพลังหมดอะ แล้วไม่ใช่แค่เค้าหรอก นักกีฬาแทบจะทุกคนคือสภาพเดียวกัน
“นั่งดีๆ”
ผมที่ถูกยัยตัวแสบจับเงยหน้าขึ้นมานิดหน่อยแล้วยัยนี่ก็เอาผ้าเย็นที่ขนาดมันเป็นผ้าขนหนูผืนขนาดกลางๆ เช็ดที่หน้าแล้วก็ตามลำคอ ผมเลยใช้มือหมุนฝาสปอนเซอร์แล้วก็ยกดื่ม อือหื้อ ผ้าเย็นๆ กับสปอนเซอร์แม่งดีจัด จากนั้นก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบถามขึ้นมาผมเลยหันไปมอง
“นี่ แล้วนายไม่ทักทายครูที่โรงเรียนเก่าหน่อยเหรอ”
ฉันถามคนตัวสูง เพราะตอนนี้เหมือนเค
