ผมคว้ากุญแจและทิ้งเศษซากทุกอย่างที่พังทลายไปไม่กี่นาที ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ที่พึ่งเดียวคือบ้านของไอ้บอล เมื่อรถเลี้ยวเข้ามา ผมก็เห็นซากศพนอนเกลื่อนไปทั่วหน้าบ้านของมัน สองเท้าของผมก้าวเข้ามาในบ้านกวาดสายตามองหาไอ้บอลก็ไม่เจอ แต่เจอเข้ากับร่างเล็กอวบอัดไปทั้งตัวอยู่ในชุดนักเรียนรัดฟิตตรงช่วงทรวงอก กระโปรงนักเรียนก็สั้นจนเผยให้เห็นเรียวขายาว ใบหน้าหวานฉีกยิ้มให้กับผมและวิ่งลงบันไดมา
“พี่นัม”
“บอลอยู่เปล่า?”
“พี่บอลเมาเละอยู่บนห้องกับผู้หญิงค่ะ” ผมหัวเสียทันทีถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดมองบูมที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่
“กำลังไปเรียน”
“ค่ะ ตื่นสายดีที่วันนี้ไม่ได้เรียนอะไรมาก”
“งั้นเหรอ?”
“บูมไปก่อนนะคะ ต้องไปรอรถ”
“แล้วไม่มีใครไปส่ง”
“พี่บอลนอนตายอยู่แบบนั้น บูมก็ต้องไปเองสิคะ ขับรถก็ไม่เป็นด้วย” เธอยักไหล่และเดินสวนผมไป แต่ทว่าผมก็คว้าต้นแขนเธอไว้
“พี่ไปส่ง”
“จะ จริงเหรอคะ?”
“อือ” ใน
