“เสร็จแล้ว เดี๋ยวหยิบกระเป๋าก่อน” ฉันหันไปคว้ากระเป๋าที่นัมซื้อให้เป็นสะพายข้างใบเล็กๆ ของ Louis Vuitton แต่รองเท้าฉันต้องสวมผ้าใบล่ะ ไม่คิดจะสวมส้นสูงหรอกนะไม่งั้นขายหน้าแน่ถ้าต้องใส่มันเดินไปรอบงาน ฉันรู้สึกว่านัมจะเงียบไปเลยสะบัดผมไปด้านหลัง มองร่างสูงซึ่งยังยืนนิ่งแต่แต่งตัวได้หล่อมากเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำลายทางสีขาวพับแขนขึ้นไปถึงข้อศอก กางเกงขาเดฟขาสีซีดๆ ผมสีดำสนิทก็ใส่เจลขึ้นไปจนเห็นใบหน้าหล่อคมชัดขึ้นและต่างหู
ทำไมเหมือนวี บีทีเอสขนาดนี้? หรือฉันคลั่งวีมากไปจนมองนัมเหมือนวี
“จะสวยไปให้ใครมอง”
“จะหล่อไปล่อใครล่ะ?” นัมกอดอกมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาฉันแข็งทื่อไปเลย ปกติเขาไม่ค่อยมองฉันด้วยสายตาแบบนี้หรอกนะ ไม่เคยชมว่าสวยด้วยซ้ำมีแต่ชมว่าซกมก สกปรก แต่งตัวเซอร์ถุนบ้างล่ะ
“ล่อเมีย”
“ไม่ใช่มั้ง”
“ใช่สิ ไม่ล่อเมียจะให้ไปล่อใคร”
“ล่อหมากฝรั่งไง” ฉันเดินสวนเขาออกไป
