NUMB PUT :: CHAPTER 2 [50%]
1518 Words
โฟมไม่เปิดดูหรอก เธอไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ มีแต่ผมเนี่ยล่ะที่สนใจ... เธอนิ่งได้ทุกทีล่ะแต่ก็ไม่เคยทำให้ผมอึดอัดหรือลำบากใจนะ ที่เคยใช้ว่านัมเบื่อเมียก็จริงๆ นั่นแหละ ผมเบื่อโฟมจริงเพราะตอนนั้นเธอคลั่งไคล้วี บีทีเอสเกินไปจนผมประชดเธอด้วยการขึ้นสเตตัสแบบนั้นและเปลี่ยนชื่อไลน์ด้วย หวังให้เธอได้รู้ แต่ก็ไม่เคยได้รับปฏิกิริยาอะไรกลับมา บางทีผมก็ต้องการให้โฟมรู้สึกบ้างไรบ้าง แต่เปล่าเลย โฟมนิ่งมาก...
นิ่งจนผมคิดว่าบางทีการที่ผมชอบโฟมแบบนี้ มันจะกลายเป็นเบื่อเข้าสักวันหรือเปล่า?
“ถึงแล้ว เดี๋ยวไลน์ไปหานะถ้าจะกลับ”
“อือ ฉันไปเตรียมตัวก่อน”
“ไม่อยากจะคิดเลยนะว่าจะจัดดินเนอร์เอง ปกติฉันจัดตลอด”
“เดี๋ยวนี้เธอไม่ได้ว่างนี่ ถ้าฉันอยากก็ต้องหาวิธีจัดการเธอเอง” ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้โฟม เธอสบตากับผมด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่กลับยื่นหน้ามาจูบบนจมูก ถึงจะนิ่งเฉยไปบ้างแต่สิ่งที่ผมรู้สึกได้คือการที่โฟมซื่อสัตย์และมีแค่ผมคนเดียวเสมอมา
“เจอกันนะ” โฟมโบกมือให้ผมและเป็นจังหวะที่รถบิ๊กไบค์คันใหญ่ราคาแพงมาจอดเทียบข้างทางฟุตบาท ผมมองร่างสูงที่ลงจากรถถอดหมวกกันน็อคออก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันเป็นใคร ไอ้เถื่อนส่งยิ้มให้โฟมและยื่นแก้วกาแฟที่แขวนอยู่ให้
“อ่อยเมียกูได้ตลอดนะ สักวันกูจะเอาตีนไปอ่อยตรงหน้ามึงบ้าง!”
ผมขับรถตรงไปหาเพื่อนที่ผับใต้ดินเนื่องจากยังพอมีเวลา ผมสั่งอาหารไว้แล้วตอนเย็นกะว่าจะเข้าไปเอา ที่สั่งก็มีของโปรดของผมและโฟม ช่วงนี้เธอดูผอมไปแต่ก็ไม่มากอาจจะเพราะไม่มีเวลาแม้แต่จะกินข้าวด้วยซ้ำ ต้องทำโมเดล เขียนแบบ บางวันผมกลับดึกๆ เห็นเธอนอนหลับอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพราะต้องทำงานส่งอาจารย์ด้วยนะ โฟมเป็นผู้หญิงที่ เก่งและฉลาดมาก ผมภูมิใจนะที่จีบเธอในตอนนั้นและได้เธอมาเป็นเมียจนถึงตอนนี้ ได้ดูแลเธอแบบนี้มันมีความสุขจริงๆ นะ
“อ้าวเฮ้ยไอ้นัม โผล่หัวมาได้นะมึง”
“ไงมึง ไอ้อาร์ไม่มาหรือไง?”
“มา นั่งนู่น” สายตาของผมมองไอ้ ‘อาร์’ เพื่อนอีกคนที่มักจะอ่อยไปทั่ว มั่วไปเรื่อย ส่วนไอ้คนที่ผมทักชื่อไอ้ ‘บอล’ “ไอ้ซัสแม่งหาย ได้เมียแล้วลืมเพื่อน”
“ฮ่าๆ ช่างมันเหอะ คนกำลังเห่อเมีย” ผมหัวเราะและกระดกเหล้าเข้าปาก เมื่อพูดถึงไอ้ซัสเพื่อนอีกคนที่ไม่คิดจะมีเมีย เคี้ยวผู้หญิงไปเรื่อยเหมือนกับพวกผม แต่ทว่ากลับตายรังกับเมียแห้งๆ ไปล่ะเรียบร้อยโรงเรียนจิน (เมียมันชื่อจิน)
“มึงอะ หนีเมียมาได้หรือไง?”
“ระดับกูไม่ต้องหนีวะ เมียกูไม่ว่า ใจดีจะตาย” ไอ้บอลพยักหน้ารับก่อนจะกวักมือเรียกหญิงสาวสวยซึ่งเดินนวยนาดมาหาผม
“น้องขวัญรอมึงทั้งวัน จัดหนักหน่อยดิ คืนนี้มีปาร์ตี้ที่นี่ ห้องพร้อม”
“ไม่ว่ะ วันนี้กูมีนัดกับเมีย”
“ตู้หู้ว! เป็นพ่อบ้านอยู่กับห้องรอเมีย”
“ไรของมึงไอ้อาร์” ร่างสูงของไอ้อาร์ยิ้มกริ่มมาแต่ไกลพร้อมโอบเอวสาวมานั่งลงข้างผม ไม่ต่างจากขวัญที่มาถึงตัวผมเร็วมาก อยากเคี้ยวนะแต่... นัดกับเมียไว้แล้ว คงจะอดล่ะเพราะมีของดีรออยู่นี่นา
“ก็เดตกันบ้าง โฟมเรียนหนักช่วงนี้ ไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน”
“เหรอ ที่ไม่มีเวลานี้คือมึงหรือเมีย”
“ฮ่าๆ นั่นดิ เล่นไปส่งเมียเรียน เสร็จก็มาเคี้ยวสาว กว่าจะกลับก็ดึกดื่น เมียก็นอนเหงาคนเดียวแล้ว”
“โฟมไม่เคยบ่นอะ อีกอย่างบ้าผู้ชายคนอื่นยิ่งกว่ากู จะมาสนทำไมกะอีแค่กูมาเคี้ยวหญิงเล่น”
“ใครวะ?! เมียมึงบ้าใครที่ไหน ไม่จัดตีนให้สักดอกอะ” ผมเบ้ปากกอดไหล่ขวัญเธอพิงซบกับอกผม แหม เอานมมาถูแบบนี้พี่ขึ้นมาอย่าร้องขอชีวิตนะ
“จัดได้กูจัดไปล่ะ แต่ดันไม่ได้อยู่ที่นี่ ที่สำคัญ... อยู่สูงด้วย”
“ใครวะไอ้นัม”
“วี บีทีเอส”
“วี? บีที อะไรนะ” ไอ้บอลกับไอ้อาร์มองสบตากันอย่างมึนงง “วี บีทีเอส นักร้องเกาหลีวงบีทีเอส ที่เมียกูบ้าคลั่งชนิดที่ว่าลืมผัวอย่างกูไปไง”
“ฮึก ฮ่าๆ ไรวะไอ้นัม มึงเนี่ยนะแพ้นักร้องเกาหลี... ไอ้อาร์มึงหารูปวี บีทีอะไรให้กูดูหน่อยดิ อยากเห็นว่ะ” พวกมันพากันหัวเราะกับสิ่งที่ผมพูด เออ พวกมันไม่เข้าใจหัวอกผมหรอก มีเมียก็บ้าผู้ชายคนอื่นยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด พวกมันจะปั่นเพื่อไรวะ วันนี้อุตส่าห์จะอารมณ์ดี
“โห หล่อโคตร แต่แอบหน้าตาคล้ายมึงเหมือนกันนะ”
“แล้วใครหล่อกว่ากัน วีหรือกู?”
“แหมก็ต้องวีสิวะ ฮ่าๆ”
“อยากตายคาตีนกูใช่ปะพวกมึง!” ผมยกเท้าชี้หน้าพวกมันที่หัวเราะจนคนในทีนี้มองราวกับพวกเราเป็นบ้า
“บ้านักร้องเกาหลีที่ไม่มีวันเอาเขามาเป็นผัวได้ ดีกว่าไปบ้าผู้ชายคนอื่นนะมึง”
“ลองไปบ้าผู้ชายคนอื่นดูดิ เจอกูจัดหนักจัดเต็มแน่”
“หูยโหดร้าย ปล่อยๆ เมียมึงไปบ้างเหอะ เรียนหนักนี่หว่า อะไรที่ทำให้เธอสบายใจก็ให้เธอทำไปเหอะ”
“ปล่อยน่ะได้ แต่บ้าเกินกูเบื่อ ฟังทุกวันเลยเพลงอะ... รำคาญ!”
“ทีมึงมาเคี้ยวหญิงทุกวันเมียมึงยังไม่บ่นไม่เบื่อเลย มึงจะรำคาญเขาไปทำไม? ถ้ารำคาญทำไมไม่เลิกไปล่ะ”
“อย่าพูดคำว่าเลิก กูไม่มีวันเลิกกับโฟม ถ้ากูเลิกกับโฟมไปใครจะคอยดูแลเธอวะ”
“ทำอย่างกับว่าทุกวันนี้มึงดูแลเมียมึงดีนักนี่” ทำไมพวกมันชอบคิดว่าผมดูแลโฟมไม่ดีวะ เออ ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีในสายตาคนอื่น หรืออาจจะดูชั่วที่เอาผู้หญิงคนอื่นทั้งๆ ที่มีเมียอยู่แล้ว แต่คนที่ผมให้ใจก็มีแต่โฟมเนี่ยล่ะ
“เออกูมันไม่ใช่ผัวที่ดีของโฟม พอใจพวกมันยัง” พวกมันหัวเราะออกมาทำกับว่าเรื่องของผมเป็นเรื่องตลก
“แล้วเมื่อไหร่จะพาโฟมมาให้พวกกูเจอบ้าง เห็นแต่รูปอยากเจอตัวจริง”
“คิดอะไรกับเมียกูหรือเปล่าพวกมึง”
“แหมอย่าหึงมั่วดิมึง พวกกูไม่แดกเมียเพื่อนหรอก แค่เห็นในรูปก็ว่าสวยเซ็กซี่แล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นตัวจริง” ผมไม่เคยพาโฟมมาให้พวกมันรู้จักเลยสักครั้ง มีแต่ไอ้ซัสที่เคยเจอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เอาตามตรงคือเรื่องเวลาเนี่ยล่ะ เวลาที่มีงานปาร์ตี้ผมชวนโฟมมาแต่เธอก็มักจะบอกว่าไม่ชอบมา ผมก็เป็นพวกไม่ชอบบังคับพวกมันก็เลยไม่เคยเห็นตัวจริงของโฟมสักที
“เดี๋ยวให้โฟมว่างจะพามา กูต้องไปเตรียมตัวล่ะ ไว้เจอกันนะขวัญ”
“พี่นัมอย่าลืมนะ ขวัญอยากให้พี่เคี้ยว” ใบหน้าสวยทำหน้าอ้อนจนผมอยากจะลากเธอเข้าห้องพาไปขึ้นสวรรค์ชั้นยี่สิบเลย แต่เมียผมต้องมาก่อน
ชัดเจนแจ่มแจ้ง โอเค...
“เอาไว้เมียพี่เผลอก่อน แล้วเดี๋ยวพี่จัดให้”
“ตกลงไม่มางานปาร์ตี้?”
“กูบอกอยู่ว่ามีนัดกับเมีย มึงนี่ก็ถามจัง”
“ถามให้ใจอ่อนไง แต่ลืมไปของดีของเมียรออยู่ หุหุ” พวกมันทำหน้าทะเล้นแซวผม เมื่อออกมาจากผับใต้ดิน ผมก็แวะไปเอาอาหารที่สั่งไว้ ก่อนจะกลับมาเตรียมจัดโต๊ะอาหารดีกรีภัตตาคารระดับห้าดาวเลย ที่เหลือก็รอเวลาโฟมเลิกเรียนอย่างใจจดใจจ่อ
ผมมองนาฬิกาซึ่งตอนนี้บ่งบอกถึงเวลาที่โฟมควรจะโทรหาผมได้แล้ว เพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสองทุ่ม มือถือของผมไม่มีแม้แต่สายเรียกเข้าหรือข้อความไลน์ ผมเลยตัดสินใจส่งข้อความไปหาเธอเนื่องจากไม่อยากโทรไปกวนอาจจะติดงานหรืออะไร เพราะการทำงานของโฟมคือสมาธิเท่านั้น
โฟมคือเมียนัม : เสร็จยังโฟม ให้ไปรับเลยเปล่า
- Writer
