…แต่ว่าไม่น่าจะใช่หรอก คนไข้จอมดื้อของเขาไม่เคยมีประวัติเสียหายให้พยาบาลเอามาฟ้องเรื่องไม่ยอมกินยา แต่ถ้าเข็มฉีดยาล่ะไม่แน่ ดีนะว่านี่ไม่ใช่ถิ่นเขา คนตัวเล็กก็เลยรอดไป ไม่อย่างนั้นถึงไข้หวัดก็เถอะ ดื้ออย่างนี้ได้มีการคาดโทษกันเอาไว้แน่
แล้วมันเรื่องอะไร เหนือนทีพยายามนึก แต่คิดไม่ออก สงสัยวันนี้เขาคงเบลอเกินไป แล้วดูท่าคนตัวเล็กก็คงไม่อะไรหรอกมั้ง หรือถ้าจะมีจริงก็เด็กน้อยเอ้ย กระดูกมันคนละเบอร์ ไม่พ้นมือพี่หรอก
มีรอยยิ้มผุดขึ้นตรงมุมปากถ้าหากเกวลินจะสังเกตเห็น พอคิดได้อย่างนั้น เขาก็เลยว่าจะปล่อยไป
“หนูจะนอนเเล้วค่ะ แล้วความจริงหนูอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องรบกวนคุณหมอหรอก” เกวลินบอก
แต่เด็กดื้อก็เป็นเด็กดื้ออยู่วันยันค่ำ ก็รู้แล้วว่าเป็นแค่หวัด แต่เป็นห่วง พูดไม่รู้เรื่องหรือไง …อ้อ ลืมไปยังไม่ได้พูด
“ไม่รบกวน หมอเป็นห่วงก็เลยมาเฝ้า”
“…”
เหนือนนทีเดินเข้าไปหา ตั้งใจโน้มตัวลงไปจนใบ
