บุกรุก

1315 Words

คอนโดเตยหอม มือหนายังกุมที่หน้าท้องของตัวเองอยู่เลยหลังจากทำมึนใส่คนตัวเล็กไปก็โดนศอกของเธอเข้าเต็มๆ แสบชะมัดเห็นเย็นชาแบบนี้ไม่คิดเลยว่าศอกเธอจะหนักขนาดนี้ แถมระหว่างทางกลับมาเธอก็เงียบทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ดเลย น่าโมโหนักกอดนิดๆ หน่อยๆ ทำหวงไปได้ ผู้หญิงคนอื่นเจอเขาแค่ห้านาทีสิบนาทีก็พากันไปซั่มกันแล้ว นี่เขาปลอยเธอมาตั้งกี่วันแล้วได้แค่จับมือ น่าโมโห! มันน่าโมโห! ปึ้ง! เสียงปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูของเขาดังขึ้นหลังจากที่คนตัวเล็กลงจากรถแล้วปิดประตูด้วยความแรงอย่างไม่เกรงใจราคารถเลย "ขอบคุณไม่เป็นรึไง ขอบคุณอะ!" เขาตะโกนทวงบุญคุณ หึ ยัง ยังไม่หันมาอีกเดินย้ายตูดใหญ่ๆ อยู่นั่นแหละมันน่าลงไปแล้วฟาดก้นสักสองสามที ยัยคนไม่รู้จักบุญคุณคน นั่งมองเธออยู่ในรถ ส่งเธอเข้าคอนโดไปจนลับสายตามุมปากหนายกยิ้มอย่างไม่มีสาเหตุก่อนจะเคลื่อนตัวรถออกมาหมายกลับไปที่คอนโดของตัวเองที่จริงเขาน่าจะดึงเชิงหน่อยเผื่อได้นอนค้าง เผื่อจะได้... Line การันต์ : เข้าห้องยัง เตยหอม : ... (Read) การันต์ : เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ เตยหอม : ... (Read) การันต์ : ทำไมอ่านไม่ตอบ การันต์ : นี่ ตอบฉัน! เตยหอม : ... (Read) การันต์ : ถ้าไม่ตอบอีกสามวิฉันจะบุกเข้าห้องเธอเลยคอยดู! หญิงสาวจ้องมองข้อความแชตที่ทนายหนุ่มส่งมาด้วยท่าทางแปลกๆ หัวคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันยุ่งอย่างไม่เข้าใจก่อนจะกดอ่านแล้ววางสมาร์ตโฟนเครื่องหรูเอาไว้บนเตียงเดินไปอาบน้ำอาบท่าด้วยความสบายใจของตัวเอง เธอใช้เวลาอยู่นานในการอาบน้ำ ชำระร่างกายจนสะอาดหอมฟุ้งตามด้วยทาออยล์กลิ่นหอมอ่อนๆ ลงบนผิวอย่างคนที่ชอบดูแลตัวเอง หญิงสาวทิ้งตัวลงที่นอนนุ่มหลังใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้า เธอหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูขึ้นมาดูอีกครั้งก็เห็นการันต์เงียบไปแล้วก่อนจะวางมันเอาไว้ที่เดิม พรุ่งนี้วันอาทิตย์สินะ เธอจะตื่นมาทำงานบ้านแต่เช้า ไปซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารที่ตัวเองชอบกิน เปิดเน็ตฟลิกซ์ดูให้ตาฉ่ำ ว่าแล้วเปลือกตาบางก็ปิดลงอย่างช้าๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงแล้วจมดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทรา อ๊อด~ อ๊อด~ อ๊อด~ เสียงออดหน้าห้องของเธอดังขึ้นรบกวนโสตประสาทที่กำลังพักผ่อนของเธอจนน่าโมโห เตยหอมลุกขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียแล้วเดินออกจากห้องนอนตรงไปที่หน้าห้องของเธอโดยไม่ทันได้ดูที่จอมอนิเตอร์ว่าใครเป็นคนมาเยี่ยมเธอในยามดึก แกร่ก~ ประตูหองของเธอถูกเปิดออกท่าทางของเธองัวเงียอย่างน่ารักก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าใครที่เป็นคนมาหาเธอในวันนี้ "ขะ ขึ้นมาได้ไง" "เธอไม่ตอบแชตฉัน" "แล้วทำไมต้องตอบ กลับไปเลยนะ" "ดูแต่งตัวดิ อ่อยฉันเหรอ" ว่าแล้วผู้บุกรุกก็เดินแทรกตัวเข้ามาในห้องของคนตัวเล็ก เขาเดินสำรวจไปรอบห้องของเธอไม่เว้นแม้แต่ห้องนอน ห้องน้ำ ระเบียงหลังบ้านก่อนจะเดินกลับมาหยุดอยู่ที่กลางห้องของเธอนั่งลงที่โซฟาตัวสวยของเธอ ใช้สายตาลอบมองใบหน้าเธอ ร่างกายเธอ ผิวเนื้อขาวเนียนของเธอที่โผล่พ้นชุดนอนบางเบาที่เป็นกางเกงขาสั้น สั้นจนไม่เหมือนกางเกงแต่เหมือนกางเกงชั้นในมากกว่า กับเสื้อนอนตัวบางสีดำสายเดี่ยวเว้าลึกลงมาจนถึงเนินอกอวบของเธอก้อนกลมๆ สองก้อนก็ใหญ่โตมโหฬารอะไรขนาดนั้น และที่ชัดเจนจนทำให้เขาละสายตาไม่ได้เลยก็คือจุกเล็กๆ ที่ดันเนื้อผ้าออกมาจนนูนเด่น อึก... "ไอ้บ้า ไอ้ลามก มาทำไม ออกไปเลยนะ" ปรามเธอด้วยสายตาก่อนจะพูดขึ้นน้ำเสียงนิ่ง "เธอไม่ตอบแชตฉัน" "แค่นี้เนี่ยนะ" "แล้วก็นะ เราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่นายจะขึ้นมาบนห้องฉันได้นะ" ดุ จังเลยแมวตัวนี้ ดูสิ หางพองแล้ว นั่งมองเธออมยิ้มมุมปากก่อนจะเอนตัวพิงกับโซฟาตัวสวยกลางห้องรับแขกในห้องของเธอ "อะ ออกไปเลยนะ" ไล่อย่างหวาดระแวง ก็ต้องระแวงอยู่แล้วไหม เจอกันวันแรกไม่พูดเหมือนเป็นใบ้ วันที่สองทำเป็นคนดีมาช่วยเธอซ่อมรถแล้วก็ทำไม่ได้ วันที่สามหน้ามึนไปส่งเธอที่สนามบินแถมยังมารับเธออีก แล้วตอนนี้! มาอยู่กลางห้องเธอแล้ว "ไม่ต้องทำท่าระแวงฉันขนาดนั้นหรอกน่า" ปากพูดแต่ก็แอบเหลือบตามองเธอนิ่งๆ สภาพผมของเธอยุ่งเหยิงอย่างคนที่เพิ่งตื่นสงสัยจะเพลียจริงๆ แหละมั้ง ทนายหนุ่มหยัดกายขึ้นสูงเดินตรงมาหาเธอที่ยังยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง เขาเข้าประชิดตัวเธอด้วยความรวดเร็วจนแผ่นหลังบางติดกับประตู "จะทำอะไร" มือหนาค้ำไว้กับประตูหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างเชยปลายคางของเธอให้เชิดขึ้น แพขนตาของเธองอนยาว ใบหน้าใสยามที่ไร้เครื่องสำอางก็สวยครบเครื่อง เขาก้มหน้าลงอีกนิด ตัวก็หอมเหมือนเดิมก่อนสายตาของเขาจะสำรวจใบหน้าหวานของเธอใกล้ๆ ชัดๆ ขนาดจับที่แค่ปลายคางร่างกายของเธอยังสั่นขนาดนี้ เธอมีอาการประหม่าจนเขาพึงพอใจ "จะบอกว่า พรุ่งนี้จะมารับไปรับรถ เตรียมตัวด้วย" "สะ ส่งข้อความมาบอกก็ได้ ไม่เห็นต้องคุกคามอย่างนี้เลย" "กล้าพูด ฉันเนี่ยนะคุกคามเธอ" ก็เออสิ ที่ทำอยู่ไม่ใช่มั้งโรคจิตชัดๆ เฮือกกก! เธอสะดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาที่เชยปลายคางของเธออยู่เมื่อครู่เลื่อนลงมาจับที่บ่ามนของเธอเบาๆ ไออุ่นร้อนจากฝ่ามือหนาแผ่ลงมาจนเธอรับรู้ได้ ร่างกายของเธอมันสั่น สั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งเมื่อยามที่ลมหายใจของเขาเป่ารดลงมาเธอแทบจะบ้าอยู่แล้ว เมื่อนึกขึ้นได้ก็ตั้งท่าจะเตะผ่าหมากคนโรคจิตนี้ หมับ! "อ่ะ!" "มุกเดิมไม่ได้ผลแล้ว ฉันไม่ใช่คนที่พลาดท่าบ่อยๆ" เขาจับขาเธอเอาไว้ตอนที่เธอยกขาขึ้นคิดจะปองร้ายลูกรักของเขา มุมปากหนากระตุกขึ้นเล็กน้อยอย่างพอใจ ก้มหน้าลงสูดดมเธออีกนิด มือที่จับขาของเธอไว้ก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้นจนกระทั่ง... พลั่ก! "จะ จะทำอะไร" "เปล่า หลบสิจะกลับแล้ว" เธอผลักเขาเต็มแรง แต่ตัวของเขาเซไปด้านหลังแค่ก้าวเดียว เตยหอมรีบหลีกทางให้เขาทันทีทันใด แม้จะสงสัยอยู่เหมือนกันว่าไอ้โรคจิตนี่ขึ้นมาได้ยังไง และที่สำคัญ รู้ห้องเธอได้ไง แม้ว่าชั้นบนสุดนี้ที่เธออยู่จะมีเพียงแค่สองห้องก็ตาม ตึก... ตึก... ตึก... เสียงฝีเท้าหนักเดินไกลออกไปเรื่อยๆ หญิงสาวแนบใบหูกับประตูห้องของเธอเพื่อฟังดูเสียงนั้นก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ ไม่ได้การแล้วแหละวันจันทร์เธอต้องถามเพื่อนของเขาแล้วว่าเขาเป็นโรคจิตหรือเปล่า แบบนี้ไม่ไหวเธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอมันอันตรายเกินไป . . . "สวัสดีค่ะคุณทนาย"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more