ไม่น่าเลย

1311 Words

เตยหอมได้ทีสะบัดมือของการันต์ที่จับแขนของเธออยู่ออกทันที แล้วเดินตรงเข้าไปหาวีก้าที่บังเอิญมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ วีก้ายืนนิ่งไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ที่เห็นสายตาของการันต์มองมาที่เขาราวกับกำลังชกต่อยเขาอยู่อย่างนั้นแหละ "มาได้ไงคะ" "พี่บังเอิญเจอน้ำมนต์ที่ร้านอาหารน่ะ เห็นน้ำมนต์บอกว่าเรามาเข้าห้องน้ำนานแล้วพี่เลยอาสามาดู" "อ๋อ เตยเข้าเรียบร้อยแล้วค่ะ พี่จะกลับไปพร้อมเตยเลยไหมคะ" เธอเอ่ยเสียงใสคุยกับวีก้าเจื้อยแจ้ว "กลับสิ แฟนเด็กของเราบอกว่า ถ้าพาแฟนผมกลับมาไม่ได้ผมจะต่อยพี่ให้ตัวบวมเลย" วีก้าทำน้ำเสียงล้อเลียนนะโม แค่นั้นเตยหอมก็ยิ้มออกมาอย่างสดใสเพราะไม่ต้องบอกก็รู้ว่านะโมจะต้องยืนบนโต๊ะเท้าสะเอวแล้วพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง "ฮ่าๆ พี่วีก้าทำไมตลกจัง ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวแฟนเด็กของเตยรอนาน" การันต์มองตามทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไปอย่างกะหนุงกะหนิงราวกับคู่รัก เขารู้สึกร้อนร

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD