"ครับ" เขาตอบรับ ก่อนจะมองไปทางเตยหอมอีกครั้ง คนเป็นแม่ลอบดูแววตาที่ชายหน้าหล่อจ้องมองลูกสาวของตัวเองนิ่งแล้วอมยิ้มนิดๆ อย่างคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เธอดูออกว่าคนคนนี้ต้องชอบลูกสาวของเธอแน่ แม้ดูแล้วอายุจะห่างกับลูกสาวของเธอมากอยู่เหมือนกันแต่เธอไม่ซีเรียสเรื่องนี้หรอกนะเพราะว่านี้เป็นชีวิตของลูก ลูกเธอต้องเลือกเอาเอง
ทั้งสามคนนั่งกินปลาเผาที่แม่ของเตยหอมซื้อมาหลังจากนั้นการันต์ก็ขอตัวกลับก่อน อันที่จริงไม่ได้อยากกลับหรอกแต่แม่ของเตยหอมน่ะสิไม่กลับสักทีเขาเลยต้องกลับออกมาก่อน
"ผู้หล่อนะ แต่ดูกะล่อนไปหน่อย" พิมพิลาไลยเอ่ยบอกลูกสาวเตยหอมรีบยกมือหมายจะปฏิเสธแต่ก็ไม่ทันเมื่อคนเป็นแม่เดินเข้ามาสวมกอดเธอเอาไว้แนบอกในท่ายืน เธอกอดลูกสาวแน่นแล้วพูดขึ้น
"เตย ลูกรู้ใช่ไหมว่าคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องเลย"
"ค่ะ"
"เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหมลูก แล้วเราก็มีกันอยู่แค่สองคน"
"เป็นอะไรรึเปล่าคะ" เธอถามขณะที่กอดต
