คอนโดเตยหอม
ปึ้ง!
"เสียดายจังอยู่ๆ ก็มีประชุมด่วนเข้ามาอดพาน้องเตยไปเที่ยวต่อเลย"
วีก้าเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เตยหอม พร้อมกับยังยืนอิดออดไม่อยากไปทำงานอ้อนคนน้องที่ยืนขำคนพี่อยู่อย่างนั้น
"จะมีคนงอแงไม่อยากไปทำงานใช่ไหมคะเนี่ย"
"ก็พี่ไม่อยากไปดูสินานๆ พี่จะว่างที พอว่างพี่ก็รีบเหาะมาหาน้องเตยเลยนะ" วีก้ายังมีท่าทีราวกับเด็กที่ไม่อยากห่างจากคนตัวเล็กไปไหนไกลๆ แต่วันนี้เขาต้องเข้าประชุมด่วนที่บริษัทจำเป็นต้องแยกกับเธอชั่วคราว
"ไปประชุมได้แล้วค่ะ เดี๋ยวสายนะคะ"
"พี่ขออีกห้านาทีได้ไหมครับ พี่เป็นถึงประธานเลยนะพ่วงตำแหน่งลูกเจ้าของบริษัทอีกต่างหาก สายแค่ห้านาทีคงไม่เป็นไรมั้ง" เขายังลีลาไม่อยากไป เพราะแพลนเดิมที่คิดเอาไว้คือหลังจากที่พาเธอกินข้าวเสร็จก็จะพาเธอไปสูดอากาศที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาเสียหน่อย ตอนนี้ผิดแผนเขาไปหมด
"ต๊าย! ดูพูดเข้า คนเป็นประธานพูดอย่างนี้ได้เหรอคะ"
เตยหอมตีเข้าที
