ฮือๆๆ
แม้จะอ่อนเพลียเจ็บหว่างขา แต่ก็นอนไม่หลับเมื่อเขาถอนตัวออกจากกลางร่าง รอจนเขาหลับหายใจสม่ำเสมอจึงพาตัวเองมานั่งกอดเข่าร้องไห้ที่ข้างตู้เสื้อผ้าพร้อมมองไปยังร่างเปลือยใหญ่ที่นอนหลับสนิทบนเตียงตัวเอง เขาตัวใหญ่มาก เท้าของเขายาวเลยเตียงเธอไปหลายเซนติเมตรเลยทีเดียว
ฮือๆๆ
“ทะ...ทำไมคุณธรถึงทำแบบนี้กับดา อึก! ฮือๆๆ” เธอร้องไห้คร่ำครวญพร้อมกอดตัวเองไปด้วย มันไม่มีแล้ว ไม่เหลือแล้วพรหมจรรย์ที่แสนทรงคุณค่าของหล่อน ไม่เหลือแล้ว เขาพรากมันไปจากเธอแล้ว
“ทำไมคุณถึงทำกับดาแบบนี้ ทำไม! อึก! ฮือๆๆ” เธอเอาแต่ร้องไห้ถามคนที่หลับสนิทบนเตียง
ฮือๆๆ
ในช่วงสายชนาธรณ์ปรือตาตื่นขึ้นมาก็ปรับการมองเห็นคว้าหาคนที่ตัวเองนอนเบียดเมื่อคืนแต่ก็ไม่พบ พอมองไปยังข้างตู้เสื้อผ้าก็เห็นเธอนั่งกอดเข่าตัวเองฟุบหลับอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ชายหนุ่มลุกขึ้นเหวี่ยงตัวก้าวลงจากเตียงไปย่อตัวนั่งลงคุกเข่ากับพื้นและจับหัวไหล่เล็ก
