บทที่ 2

1061 Words

สายตาคมเหลือบมองไปทางพุ่มไม้ที่ไหวโยกและเห็นหลังไวๆ ของคนสองคน ซึ่งเขาก็จำได้ดีว่าแผ่นหลังเล็กที่เดินจากไปคือใคร ชนาธรณ์ พฤกษารักษ์ หรือ ธร วัย 37 ปี ลูกชายคนโตของตระกูล และเป็นทายาทรุ่นที่ 21 ของโรงแรมพฤกษารักษ์ด้วย เขาคือผู้บริหารหนุ่มไฟแรงก็ว่าได้ เขามีน้องชายหนึ่งคนที่ไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ซึ่งปีหน้าชนาธิปจะกลับมาช่วยเขาบริหารโรงแรม “เราเข้าไปข้างในกันเถอะพี่ธร” น้ำเสียงเล็กหวานเอ่ยชวนคู่หมั้นหนุ่มที่คบหาดูใจกันมาสี่ปี จากการแนะนำของครอบครัว พ่อของเธอเป็นรุ่นน้องของแม่ชายหนุ่ม จึงได้ไปมาหาสู่กันตั้งแต่เด็ก และเมื่อสี่ปีก่อน เธอและเขาก็ได้ตกลงคบหาดูใจกันเป็นแฟน และวันนี้ก็ได้ตกลงที่จะหมั้นหมายกัน ส่วนงานแต่งงานจะจัดขึ้นต้นปีหน้า ซึ่งก็มีเวลาอีกสิบเดือนจะถึงปีหน้า “อือ...เข้าไปข้างในกันเถอะครับ” เขาโอบเอวเล็กเปราะบางของศศิญาภรณ์ วัย 28 ปี คู่หมั้นสาวตัวเองเดินเข้าไปในบ้าน เมื่อตอนนี้เห็นว่าใกล้ได้เวลามื้อเที่ยงแล้ว งานหมั้นวันนี้จัดขึ้นเฉพาะในครอบครัวเท่านั้น มีเพียงครอบครัวของเขาและพ่อแม่ของหญิงสาวที่มาเป็นพยานในครั้งนี้ให้พวกเขาทั้งสอง ส่วนจะประกาศกับสื่อนั้นก็คงจะเป็นตอนใกล้ถึงฤกษ์แต่งงานต้นปีหน้านั่นแหละ เพราะตอนนี้สื่อต่างๆ ก็รับรู้มาตลอดว่าเขาและหญิงสาวเป็นแฟนกัน เช้านี้เธอมีเรียน แต่ทุกวันก็ต้องตื่นเช้ามาช่วยงานแม่ในครัวและพี่ๆ คนอื่นด้วยแต่เช้า เมื่อเตรียมมื้อเช้าเสร็จตั้งโต๊ะทานข้าวให้เจ้านายเสร็จ อลิลดาก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปเรียนเหมือนที่เคยทำ และเมื่อออกมาจากบ้านเดินออกมาจนถึงหน้าปากซอยแล้วเดินไปรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ใกล้หน้าปากซอยก็ต้องเหลือบตาเลิกคิ้วมองรถยนต์คันหรูคุ้นตาที่วิ่งมาเทียบจอดตรงหน้าตนเอง “คุณธร” “ขึ้นรถสิ ฉันจะผ่านไปทางมหา’ลัยเธอพอดี” เขาลดกระจกลงบอกสั่งเธอ “แต่รถเมล์กำลังมาแล้วค่ะ” เธอบอกเขาพร้อมมองไปทางรถเมล์ที่กำลังแล่นจะมาจอดตรงที่เขาจอด “ฉันสั่งก็ขึ้นมาเถอะ เร็วเข้า! เดี๋ยวเขาก็จะมาจอดแล้ว” เขาเร่งเร้าเธอเมื่อรถเมล์แล่นมาใกล้ถึงแล้วเมื่อมองในกระจกมองหลัง “แต่...” “ขึ้นมา!” เสียงเข้มห้วนสั่งเด็ดขาดทำให้เธอต้องรีบเปิดประตูก้าวขาขึ้นไปนั่งบนเบาะพร้อมปิดประตูแล้วรถยนต์คันหรูก็ออกตัวทันทีโดยที่เธอยังไม่รัดเข็มขัดนิรภัยด้วยซ้ำ “ขอบคุณค่ะคุณธร” เธอหันมายกมือไหว้ขอบคุณเขาหลังจากรัดเข็มขัดนิรภัยเสร็จ แม้ไม่เต็มใจจะขึ้นรถมากับคนเผด็จการ แต่ก็ต้องขอบคุณที่เขาเมตตาจะมาส่ง “อือ” เขาครางรับรู้แค่นั้นพร้อมมองถนนที่กำลังบังคับรถให้แล่นไปตามเส้นทางอยู่ “ว่าแต่คุณธรจะไปทำอะไรแถวมหา’ลัยของดาคะ” เธอถามเขาอย่างสงสัย เพราะทางไปที่เรียนเธอและเขามันคนละทาง “จะไปรับน้องแป้งน่ะ” เขาบอกสั้นๆ และนั่นก็ทำให้อลิลดาไม่ถามต่อ เพราะว่าบ้านของคู่หมั้นของเขาต้องผ่านไปทางมหาวิทยาลัยเธอ ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! เสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ในกระเป๋าของสาวในชุดนักศึกษาดังขึ้นจนทำให้เขาหันมามองดูหน้าเธอที่กำลังก้มหน้าค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! “ฮัลโหลภาพ ดากำลังไป” เธอกรอกเสียงส่งไปในสายทันทีเมื่อกดรับสาย “อือ...เรารอที่หน้าตึกนะ” “ภาพไปรอเราในห้องเลยก็ได้ จะได้จองโต๊ะเรียนด้วย” “อือ...ได้ ว่าแต่จะกินชานมไหม ภาพจะได้ซื้อให้” “อือ...ไม่ต้องหวานมากนะ และน้ำเปล่าด้วยนะภาพ” “ขนมไว้ขบเคี้ยวตอนเรียนไหม” “ภาพเลี้ยงไหม” เธอถามพร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์โดยที่วีรภาพไม่มีโอกาสได้เห็น แต่คนที่ได้เห็นคือชนาธรณ์และก็หมั่นไส้เหลือเกินที่เธอพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับคนในสาย “แน่นอนอยู่แล้ว ป๋าภาพเลี้ยงเอง แล้วเจอกันนะดา” “เจอกันภาพ ขอบคุณนะป๋าภาพ” ท้ายประโยคเธอเอ่ยเย้าหยอกอีกฝ่ายไป ก่อนจะกดวางสายแล้วเก็บเครื่องมือสื่อสารไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม “แฟนเหรอ?” เมื่อเห็นว่าเธอวางสายไปแล้ว เขาก็ถามทันที “เพื่อนค่ะ” “เหรอ ผู้ชายกับผู้หญิงเขาเป็นเพื่อนกันได้ด้วยเหรอ” “ค่ะ รบกวนคุณธรจอดตรงป้ายรถเมล์หน้ามหา’ลัยตรงหน้าด้วยนะคะ” เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงแล้วจึงชี้มือบอกเขา “อือ” แล้วเขาก็เปิดไฟเลี้ยวเข้าชิดริมถนนทันทีเมื่อวิ่งรถใกล้มาถึงป้ายรถเมล์ และพอมาถึงก็จอดรถให้คนตัวเล็กในชุดนักศึกษาที่นั่งมาด้วยลงทันที แต่ยังไม่ทันที่อลิลดาจะลงรถ เขาก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน “หัดตั้งใจเรียนให้สมกับที่แม่ฉันออกค่าเรียนให้ด้วย” “คุณธรไม่ต้องห่วงค่ะ ดาตั้งใจเรียนทุกวิชาและตั้งใจจะเอาเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาให้คุณท่านด้วยค่ะ” เธอตอบกลับแล้วเปิดประตูรถปลดเข็มขัดนิรภัยออกก้าวลงจากรถเดินจากไปทันที โดยที่ไม่สนใจว่าคนเผด็จการจะโต้ตอบกลับมาหรือไม่ “ปากเก่งจริงแม่คุณ ดีนะที่แต่งตัวเรียบร้อย ถ้าแต่งตัวสั้นรัดติ๋วเหมือนเด็กพวกนั้นคงได้เห็นไปถึงตับไตไส้พุง” เขามองไปยังนักศึกษาคนอื่นที่เดินรอบๆ ข้างอลิลดา แต่ละคนแต่งสั้นเสมอหูกันทั้งนั้น แต่มันก็ปกติ เพราะสมัยนี้ใครๆ ก็แต่งกันทั้งนั้น บรึ้น! แล้วชนาธรณ์ก็กระชากตัวรถออกไปจากจุดที่จอดทันทีเมื่อมองไปยังร่างเล็กที่เดินหายลับไปกับกลุ่มนักศึกษาคนอื่นเข้าไปในมหาวิทยาลัยแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more