“อ้าว อยากทานอะไรล่ะคะ?”
“คุณหมอไงคะ”
“ไม่ได้ค่ะ” คุณหมอเสียงดุจนฉันหงอ พอเขาเห็นฉันคอตก คนตัวสูงก็แค่นยิ้มแล้วพูดต่อ “อยากทานหมอต้องทานที่ห้องนะคะ ทานที่นี่ไม่ได้”
“งั้นกลับห้องเลยมั้ยคะ? ไม่กินไอศกรีมละค่ะ” ฉันยิ้มชั่วแล้วจ้องคนตัวสูงทันที แหมๆๆ ละก่อนหน้านี้คุณหมอแค่เล่นตัวใช่มั้ยคะ ที่จริงแล้วหมอต้องชอบฉันแน่ๆ หมอเทอ้อยใส่ฉันอีกแล้วเห็นมั้ย
“ล้อเล่นค่ะ เชื่อคนง่ายนะเรา” คนตัวสูงหัวเราะเล็กๆ เขาค่อยๆ ขยับตัวและเอียงคอเพื่ออ่านชื่อเมนู ก่อนจะชี้ไปที่ไอศกรีมสตอเบอรี่ประดับด้วยท็อปปิ้งหลายอย่าง “หมอเอาอันนี้ดีกว่า เตยเอาอะไรคะ”
ฉันเงียบ ตาไม่ได้อยู่ที่เมนูแต่อยู่ที่หน้าหมอ ฉันเผลอมองตอนที่เขากำลังเลือกไอศกรีมเพลินไปหน่อยและไม่ได้ฟังสิ่งที่หมอพูด
“เตยคะ?”
ปกติก็ว่าหมอน่ารักอยู่แล้ว พอเขาสวมชุดไปรเวทและอยู่ในร้านไอศกรีมที่โทนสีชมพู ไฟสีชมพู แถมยังมีตุ๊กตาน่ารักวางเป็นพร็อพประกอบฉาก ทุ
