ฮะ... ฉันชะงักแล้วจ้องหมอเพื่อให้ตัวเองแน่ใจว่าหูไม่ได้ฝาด เมื่อกี้หมอบอกให้ฉันนอนที่นี่รึเปล่านะ ไม่แน่ใจว่าฉันเบลอหรือเพ้อ หรือเข้าข้างตัวเองหรือ...
“หมอบอกให้เตยนอนที่นี่เหรอคะ? แน่ะ จะอำเตยอีกแล้วใช่มั้ยคะ เตยรู้ทันหรอก” ฉันดักทางนางไว้ก่อนพร้อมทำหน้ายียวนนิดๆ แล้ววางจานที่รับมาจากมือหมอ
“อำอะไรเหรอคะ?” คนตัวสูงหันมาทำตาใสจนฉันอยากจะเอานิ้วทิ่มด้วยความหมั่นไส้ ยิ่งเขายิ้มฉันยิ่งรู้แกว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันคงดี๊ด๊าไปแล้ว แต่ด้วยประสบการณ์ที่นกจนชิน ฉันเลยไม่อยากจะคาดหวังกับหมอนัก
หึ ทำเป็นอ่อยแล้วก็ปล่อยฉันโบยบิน!
“ไม่ต้องมายิ้มเลยค่ะ เตยรู้ว่าหมอคิดอะไรอยู่”
“แล้วหมอคิดอะไรอยู่เหรอคะ?” เขาหัวเราะแล้วยื่นชามใบสุดท้ายก่อนจะล้างมือแล้วหันมองหน้าฉันเหมือนรอคำตอบ ฉันรับชามใบสุดท้าย พอล้างเสร็จก็วางไว้ก่อนจะมองกลับ “หมออาจจะพูดจริงก็ได้นะ”
“ระวังนะคะ ให้เตยนอนที่นี่ คุณหมอจะโดนปล้ำเอาห
