Chapter 8 ก็คนมันหวง (2)
"ฮ่าๆๆ"
มาลารินหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน เมื่อได้ฟังเรื่องระทึกขวัญปนฮาที่พี่ชายตัวเองได้ไปเจอมา ไม่คิดว่าการที่เขาไปดูบ้านพักตากอากาศแถวสัตหีบที่ประกาศขายกับอติเทพ จะทำให้ต้องหัวเสียกลับมาแบบนี้
"อะ อูย เบาๆ สิ"
ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อสำลีชุบยาถูกแตะลงบนมุมปาก เขาจับข้อมือเล็กเอาไว้พร้อมเบือนหน้าหนีไปพร้อมกัน
"พี่ภูมิต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์แล้วละมั้ง ซวยซ้ำซ้อนแบบนี้"
"หมอนั่นหมัดหนักชะมัด ให้ตายสิ! ถ้าพี่ไม่ห่วงเรื่องผ้าหลุดคงจะต่อยกันตายคาห้องพักแน่"
นฤบดินทร์เข่นเสียงออกมา เพราะกว่าที่ชั่วโมงโลกาวินาศของเขาจะผ่านไปก็ทำเอาเขาหมดอารมณ์ที่จะทานมื้อเย็น กว่าจะเคลียร์กันเข้าใจเขาก็ทั้งอายและเจ็บตัวฟรีอย่างไม่น่าจะเกิดขึ้น งานนี้เขาโทษเธอเต็มๆ ยายเด็กเสิร์ฟจอมซุ่มซ่ามที่ทำเขาซวยสุดๆ ในรอบสามสิบปี
‘เจอเธออีกฉันจะฆ่าเธอ ยายเป๋อเอ๊ย’
ใจเขาประหวัดไปถึงเจ้าของรอยยิ้
