บทที่8
“ข้าเยว่เหลียนเจ้าค่ะ”
ตงเนี่ยนเจินมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะใบหน้าของเยว่เหลียนคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมายของเขามีแต่ผื่นแดงไปทั่ว อีกทั้งผิวก็ดูหยาบกร้านเหมือนกับหญิงวัยกลางคนที่ออกเรือนไปแล้วนานนับสิบปี เสื้อผ้าที่นางใส่ก็ดูราวกับหญิงบ้านนอก มิได้มีราศีของคุณหนูตระกูลดังเลยแม้แต่น้อยไม่แปลกเลยที่เยว่เม่ยจะถูกนางทำร้าย ป่าเถื่อน! ดูอย่างไรก็ป่าเถื่อน แล้วไหนมารดาของเขาถึงบอกว่านางมีความคล้ายอดีตเยว่ฮูหยิน อย่างไรก็ต้องงดงามเหมือนมารดา ให้ทน ๆ แต่งไปก่อน
“เป็นเจ้าเช่นนั้นสินะ” ตงเนี่ยนเจินมิรู้จะพูดเช่นไร เพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนชายหนุ่มไม่แม้แต่จะปิดบังแววตาที่ไม่พอใจต่อสิ่งที่เห็นความผิดหวังมากมายฉายออกมาชัดเจน
“ตอนแรกข้าจะมาชวนพวกเจ้าออกไปเดินชมตลาดแต่ดูเหมือนใบหน้าของแม่นางเยว่เหลียนจะแพ้อะไรบางอย่าง อยู่พักรักษาให้หายก่อนจะดีกว่าดีหร
