“ ผมมาเรียนโปรแกรม พอดีเมื่อเช้าลงไปช่วยพี่เค้าเช็คสต็อคมา ” ชายหนุ่มตอบห้วน ๆ
“ เหรอ แล้วเรียนเสร็จหรือยังคะ ”
“ ยังไม่ได้เริ่มเลย ”
“ เมื่อเช้าเห็นน้องเมษาบอกว่ามามอเตอร์ไซค์กับข้างห้อง หมายถึงมากับธันวาเหรอคะ ” เอาแล้วไงเมษา อยู่ดี ๆ ก็งานเข้า พลันไอ้เด็กนั่นก็เป็นฝ่ายตอบเสียเอง
“ ใช่ครับ พอดีพี่เมษ์กับพี่วินวี่เขาไม่รู้ว่าจะมาทำงานยังไง ไหน ๆ ผมก็ต้องมาที่นี่อยู่แล้ว ก็คงไม่เป็นไรมั้งครับที่จะมีน้ำใจให้พี่เขาติดรถมาด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวเรียนระบบกับพี่เมษ์นะครับ ” ธันวาว่าพร้อมกับนั่งแปะลงบนเก้าอี้ ตาจ้องเป๋งไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ราวกับเด็กน้อยผู้ตั้งใจเรียน รอคุณครูสอนบทเรียนให้ ช่างต่างกันเหลือเกินกับไอ้เด็กเวรตะไลคนเมื่อครู่
“ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะคะ ” พิมพรรณเอ่ยสั้น ๆ ก่อนจะเดินกลับออกไป ทิ้งให้เมษานั่งเงียบ ทำอะไรไม่ถูก เพรา
