คู่กัด

ห้องประชุม

"ไอ้บ้าบาสเตียน นะ นายมาทะอะไรตรงนี้" หญิงสาวแหวใส่ชายหนุ่มที่นั่งอยู๋ตรงหน้าเสียงหลง "เฮียก็มาประชุมกับผู้ร่วมหุ้นไง เบบี๋ จะตกใจทำไมคะ"

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้นสามครั้ง

"เข้ามา" เป็นเค้กที่เอ่ยอนุญาต สุดาเลขาเดินเข้ามาพร้อมข้อมูลผู้ถือหุ้น ใจจริงเธอควรจะให้เจ้านายเธอได้ศึกษาก่อนเข้าประชุม แต่ท่านประธานใหญ่ และประธานผู้ร่วมหุ้นสั่งเอาไว้ว่าให้เอามาให้หลังจากทั้งคู่อยู่ในห้องประชุมด้วยกัน

หลังจากที่สุดาเดินออกไปแล้ว ห้องประชุมอยู่ในบรรยากาศที่เงียบสนิท "อะแฮ่ม... ไม่คิดจะพูดอะไรกับเฮียหน่อยหรอ" เป็นบาสเตียนที่ทำลายความเงียบด้วยคำถาม

"นายทำแบบนี้ทำไม นายจะตามจองเวร จองกรรมฉันไปถึงไหน ตั้งแต่ที่มหาลัยนายก็คอยแกล้งฉันสารพัด จบไปแล้วนายก็ยังพยายามหาทางมาแกล้งฉัน แล้วนี่อะไร มาร่วมหุ้นอะไร ฉันไม่ร่วมกับนายหรอกนะ ฉันไม่สนุกกับนายด้วย"

บาสเตียนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองเพื่อสงบสติอารมย์ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่ "ก่อนจะด่าฉัน เปิดดูเนื้อหา หรือเงื่อนไขในเอกสารหรือยัง เราร่วมหุ้นกันมาปีกว่าแล้ว แค่ยังไม่มีการเปิดตัว และที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อมาต้อนรับประธานคนใหม่ของบริษัทที่ฉันร่วมหุ้นด้วย ฉันไม่ได้มาทำสัญญา!!!" ทันทีที่บาสเตียนพูดจบสีหน้าของหญิงสาวซีดเผือกไปโดยปริยาย

พรึ้บ!!!!

"อ้ายยยยย..!!" ร่างบางของเธอถูกท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้ายกขึ้นให้นั่งกับขอบโต๊ะ ทันทีที่สะโพกของเธอประทับขอบโต๊ะ ชายหนุ่มดันตัวเข้าหว่างกลางขาเรียวทันที ทำให้กระโปรงสั้นของเธอเปิดขึ้นมาจนถึงเอว โชว์แพนตี้ตัวบางลายลูกไม้สีดำสวยงาม

"อืมมม...." บาสเตียนครางพอใจหลังจากที่เขาฉกริมฝีปากประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบางลงมาอย่างแรง มือหนาลูบไล้หน้าขาของหญิงสาวแผ่วเบา

ปึก! ปึก! ปึก!

กำปั้นเล็กทุบที่แผงอกแกร่งเต็มแรง แต่ชายหนุ่มที่โดนทุบกับไม่รู้สึกอะไรเลย ยังคงเดินหน้าประกบจูบเธออย่างเร้าร้อน มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับคางมนของเธอเอาไว้ ส่วนอีกมือลูบไล้ดอกไม้งามที่อยู่ภายใต้แพนตี้ตัวบางอย่างนุ่มนวล เขาจงใจกดที่ปุ่มเสียวของเธอ เพื่อสร้างความกระสันให้เธอ

ร่างกายสาวหญิงสาวสั่นเทิ้ม เมื่อถูกกระทำอย่างอุกอาจน้ำตาใสค่อยๆ ปิดบังม่านตาพร่ามัว แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับตอบสนองสัมผัสของบาสเตียนทุกการกระทำ "ปล่อยฉัน!" ทันทีที่ปากเป็นอิสระ เธอพ่นคำขออิสระจากเขา มือเล็กผลักชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เขาเซถลาถอยหลังไปเพียงไม่กี่ก้าว

"ไอ้ทุเรส ไอ้ชั่ว ไอ้ชาติหมา ไอ้ชิง...อุ๊บ!!" ปากของเธอถูกปิดด้วยปากของชายตรงหน้าอีกครั้ง ขณะที่เธอดิ้นพล่านเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเสื้อเชิดสีขาวของเธอถูกปลดกระดุมออกจนหมดทำให้ตอนนี้ ร่างกายขาวนวล โชว์เนินอกอวบอิ่มที่ใหญ่โตเกินตัว ต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอจงเกลียดจงชักนักนา

"ถ้าด่าเฮียอีกแค่คำเดียว เฮียรับรองว่าเบบี๋ ได้เสียตัวในห้องประชุมแน่" ขณะที่ปากพูด มือหนาก็เกี่ยวแพนตี้ตัวบางของหญิงสาวรูดลงมาเรียบร้อยแล้ว

"นาย อึก นาย อย่านะ อย่าทำเค้กนะ" เสียงสะอื้นไห้เบาๆ ของเธอไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจได้เลย

บาสเตียนเพียงแค่ต้องการทำให้เธอรู้ตัวตนตัวเอง ว่าเธอเป็นของเขา "เรียกเฮียก่อนแล้วจะหยุด"

ถ้าเรียกเขาจะหยุดจริงหรอ จากประสบการณ์ครั้งที่แล้ว บาสเตียนไม่ใช่คนที่เชื่อฟังอะไรง่ายๆ ชายหนุ่มก้มลงใช้ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียยอดปทุมถันที่แข็งเป็นไต ราวกับต้อนรับสัมผัสของเขาอย่างไรอย่างนั้น

แกร๊กกก~

ขณะที่กำลังคิด หูของเธอก็ได้ยินเสียงคล้ายๆ กับมีคนกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ ไม่คล้ายหรอกคนตรงหน้าเธอกำลังถอดเข็มขัด และปลดกระดุมกางเกงตัวเอง

"ยะ อย่านะ" ไม่ทันแล้วเธอห้ามไม่ทัน ก็ไอ้คนตรงหน้าเนี่ยมันถกกางเกงในสีดำลงมาแล้ว แก่นกายของเขาดีดผึ่งออกมาเมื่อได้รับอิสระจากการเกาะกุมของกางเกงใน

เขากำชักรูดแก่นกายขนาดใหญ่ตามมาตรฐานของชาวยุโรป หัวใจสาวน้องกระตุกวูบไหว เมื่อถูกมือของชายตรงหน้าจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน ทำให้ดอกไม้งามที่ไม่เคยมีชายใดรุกล้ำ (นอกจากเขาที่เข้าได้แค่หัวอะนะ) เปิดออกสู่สายตาของเขาอีกครั้ง บาสเตียนค่อยๆดันแก่นกายเข้ามาภายช่องทางรักของเธอ

"ซี้ดดดด.... แน่นจังเบเบี๋" ขนาดเข้าแค่หัวยังแน่นขนาดนี้ "อื้อออ~ บะ บาสเตียน เค้ก จะ..เจ็บ"

"ถ้าไม่เรียกเฮีย ไม่หยุด" ไอ้บ้าบาสเตียน ไอเลว ใครจะไปเรียกมันแบบนั้น "เอามันออกไปนะ ฉันเจ็บ" แก่นกายค่อยๆ ขยับเข้าออกเนิบนาบทั้งที่เพิ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น สร้างความเสียงซ่าน และกระสันให้คนทั้งคู่

"ฮะ .... เฮียขา..เอาออกไปก่อนได้ไหม เค้กเจ็บ" เอาวะ เอาตัวรอดก่อน

บาสเตียนยกยิ้มพอใจกับสรรพนามที่เธอเรียก "สัญญากับเฮียก่อนว่าจะเรียกแบบนี้ตลอดไป" ช่วงล่างยังคงขยับเข้าออกเบาๆ

"ซีี้ดดด.....คะ เค้กสัญญา" ความเสียซ่านกำลังเล่นงานเธอ เพราะชายหนุ่มตรงหน้าไม่เพียงดันส่วนหัวของแก่นกายเข้ามาทักทาย เขายังใช้นิ้วหัวแม่มื้อคลึงปุ่มกระสันของเธอเบาๆ อีกด้วย

ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ทำให้บาสเตียนต้องถอดแก่นกายออกอย่างอารมย์เสีย "เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งเข้ามา" เป็นเค้กที่ตะโกนตอบออกไป เขา และเธอรีบจัดแจงอาภรณ์ของตัวเอง

"เข้ามาค่ะ" สุดาเดินเข้ามา เธอสังเกตเห็นใบหน้าของเจ้านายสาวเปลี่ยนสีเป็นสีแดงระเรือ ขณะที่กรอบหน้าคมคายของหุ้นส่วนหนุ่มมีเม็ดเหงือผุดขึ้นมา

"ประธานใหญ่ติดต่อมา ฝากแจ้งคุณเค้กว่า สัปดาห์หน้าจะกลับมาจัดงานแถลงข่าวเรื่องร่วมหุ้นกับคุณบาสเตียน ให้คุณเค้กเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ" เค้กพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้

"เบบี๋ จำไว้นะว่าเฮียจองเบบี๋แล้ว อย่าทำอะไรสิ้นคิดล่ะ" น้ำเสียงจริงจังของเขาที่พูดขึ้น ยิ่งทำให้เธอโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอกัน

"เฮียลืมบอก ถ้าเบบี๋ ดื้อ อาจจะมีภาพหลุดจากกล้องวงจรในห้องนี้ออกไปก็ได้นะ" ร้ายกาจ ตานี่ ช่างร้ายกาจ

"บาสเตียน นายจำเอาไว้ สักวันนายจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้"

"จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ"