หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป แรกๆ บาสเตียนโทรหาเค้กแทบจะตลอดเวลา แต่ทุกครั้งก็ถูกเค้กรำคาญใส่ เขาเองก็เหนื่อยงาน เธอเองก็คงเหนื่อยเช่นกัน แต่เขาก็ยังคงโทรหาเธอเหมือนเดิม แค่ไม่บ่อยเท่าเดิม
เค้กรู้สึกเหมือนถูกบาสเตียนคุมขังเพราะเขาเล่นโทรหาเธอแทบจะตลอดเวลาจนไม่ได้ทำอะไร เธอหนีไปเที่ยวกับเพื่อนก็ถูกพสุรายงานบาสเตียนอยู่ตลอดเวลา ทำให้การใช้ชีวิตของเธอหน้าเบื่อหน่าย
ต่างจากบาสเตียนที่กลัวความห่างเหิน เขายังคุยงานไม่เสร็จจากเดิมกำหนดแค่หนึ่งสัปดาห์เลื่อนมาเป็นหนึ่งเดือนเพราะการเจรจาธุรกิจครั้งนี้มีผู้มีอำนาจร่วมวงสนทนาด้วยมากมาย
"เห้อออ เหนื่อยงานแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับเมียอีก นี่งอนอะไรอีกแล้วก็ไม่รู้" บาสเตียนบ่นให้กายลูกน้องคนสนิทฟังช่วงนี้เขา และเค้กค่อนข้างห่างกัน เวลาโทรหาเค้กชอบทำรำคาญใส่
"หรือเมียกูมีชู้ว่ะไอ้กาย ไอ้พสุทำไมมันไม่รายงานกูว่ะ หรือมันเป็นชู้ซะเอง ไอ้ห่านี่เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ
