Deep in my heart มองให้ลึกสุดใจ

Chapter 8

หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วเขาก็พาน้ำหวานไปเดินย่อยอาหารเล่นที่บริษัทของเพื่อนอีกคน เขามาเอาเอกสารที่เพื่อนสั่งจองแพคเกจทัวร์ให้ลูกน้องในบริษัท ถ้าเป็นประเภทวีไอพีหรือคนรู้จักเขาก็จะจัดการให้เอง

"พี่จะขึ้นไปเอาเอกสารที่เพื่อนในห้องทำงาน น้ำหวานจะขึ้นไปด้วยหรือจะรอพี่ที่ล็อบบี้ชั้นล่าง"

"รอก็ได้ค่ะเผื่อพี่ธีมีธุระจะคุยกับเพื่อน น้ำหวานจะได้ไม่ไปรบกวน"

เธอเอ่ยอย่างเกรงใจ ถ้าเขามีธุระส่วนตัวจะคุยกันเธอจะได้ไม่ต้องไปเป็นก้างขวางคอคนอื่น เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้เธอไปนั่งรอตรงล็อบบี้ตามที่ต้องการ

"ตามใจแล้วกัน รอพี่ตรงนี้นะ"

"ตามสบายเลยค่ะ"

น้ำหวานเดินไปนั่งลงตรงโซฟาหน้าล็อบบี้ส่วนธีระภัทรก็เดินขึ้นไปยังห้องผู้บริหารเพื่อเจอเพื่อนสนิทที่นัดการไว้ตั้งแต่เช้า เมื่อมาถึงเขาก็แจ้งเลขาจากนั้นเธอก็พาเขาเข้าไปข้างในห้องทำงานของวี

"ไงเพื่อนว่างยัง"

"อ่าวไอ้ธีมาแล้วเหรอ ว่าจะออกไปหาอะไรทานพอดีไปด้วยกันป่ะ"

"กินมาแล้วอ่ะดิ"

เขาเอ่ยเสียงเรียบ เพิ่งจะกินข้าวกับน้ำหวานมาถ้าจะให้ไปด้วยอีกก็คงไม่รู้จะไปทำอะไร แต่เพื่อนเขาไม่ยอมแน่นอนนานๆเจอกันทียังไงก็ต้องคุยกันหน่อย

"งั้นไปหาอะไรดื่มร้านกาแฟคุยกันก่อน นานๆจะมาหากันทีอัพเดทชีวิตกันหน่อยดิ แกนะไม่ค่อยว่างงานเลยนี่ถ้าไม่ให้มาเอาเอกสารด้วยตัวเองก็คงไม่ได้เจอ"

วีลุกขึ้นก่อนจะกอดคอเพื่อนเดินออกไปข้างนอก เขาปฎิเสธแล้วแต่รายนี้คงไม่ยอมง่ายๆ

"คุณเดียร์เอาเอกสารจองแพคเกจทัวร์มาให้ผมหน่อย"

"นี่ค่ะ"

เลขาของเขาส่งมาให้ วีรับมาก่อนจะยื่นไปให้เพื่อนสนิทแล้วทั้งสองคนก็พากันเดินไปยังชั้นล่าง ธีระภัทรเดินเข้าไปหาน้ำหวานก่อนจะชวนไปนั่งเล่นที่ร้านกาแฟด้วยกัน วีเห็นน้ำหวานก็ยิ้มออกมาอย่างสนใจ บริษัทของเพื่อนมีนักศึกษาฝึกประสบการณ์ด้วยแหะทั้งที่ปกติไม่เปิดรับ แถมยังมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังอีกด้วย

"น้ำหวานพี่จะไปคุยกับเพื่อนที่ร้านกาแฟแถวนี้นานๆเจอกันที เราจะไปกับพี่หรืออยากกลับบริษัทก่อน"

เขากลัวเธอจะเบื่อก็เลยคิดว่าอาจจะอยากกลับ อีกอย่างดูจากสายตาของเพื่อนเขาแล้วดูมองน้ำหวานแปลกๆ เขากลัวเธอจะอึดอัดมากกว่า

"ยังไงก็ได้ค่ะแล้วแต่พี่ธี"

"ไปให้น้องกลับทำไมกัน ไปนั่งเล่นด้วยกันก่อนสิคะน้องน้ำหวาน อ่อ พี่ชื่อวีนะ"

"สวัสดีค่ะคุณวี น้ำหวานค่ะ"

น้ำหวานยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มหวานอย่างมีมารยาท วีเริ่มแสดงความสนใจเด็กสาวตรงหน้า ธีระภัทรเห็นท่าไม่ค่อยดีก็รีบสะกิดเพื่อนอย่างรวดเร็วก่อนจะลากคอมาใกล้แล้วแอบกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน

"ไม่ต้องมาทำเจ้าชู้ใส่เด็กฝึกงานกู น้ำหวานเป็นเพื่อนสนิทกับดีน่า และที่สำคัญน้องไม่ได้ชอบผู้ชายด้วย"

ธีระภัทรเอ่ยออกมาตามตรง วีหันขวับไปมองหน้าเด็กสาวอย่างอึ้งก่อนจะส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

"น้องเป็นเลสเบี้ยนเหรอ"

"ใช่นะสิ เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปแทะโลมให้มากนัก น้ำหวานไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายอย่างมึงหรอก โอเคนะ"

วีหันไปมองน้ำหวานก่อนจะยิ้มแห้งออกมาอย่างเสียดาย สวยขนาดนี้ไม่น่าเป็นเลสเบี้ยนเลยเสียของหมด เห้อ!

"ไปด้วยกันนะคะน้องน้ำหวาน"

"ค่ะ"

น้ำหวานเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าแล้วยื่นมือไปช่วยถือเอกสารในมือของธีระภัทร เขาส่งไปให้น้ำหวานก่อนจะให้เธอเดินนำไปที่รถก่อน

"น้ำหวานเดินไปก่อนพี่เลย เดี๋ยวพี่เดินตาม"

หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเดินไปอย่างปกติไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น วียังคงมีท่าทีเสียดายอย่างเห็นได้ชัด นี่ถ้าเกิดว่าน้ำหวานชอบผู้ชายไอ้วีน่าจะวุ่นวายกับเธอแน่นอน รายนั้นชอบเลี้ยงเด็กยิ่งอยู่ในชุดนักศึกษายิ่งชอบ

"เสียดายของวะ"

"มึงไปหาเอาข้างหน้า คนนี้ไม่ได้"

เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างซะใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เพื่อนของเขาอกหักตั้งแต่ยังเริ่ม

"ไม่ใช่มึงหวงไว้ให้ตัวเองนะเว้ย"

"หวงอะไรเล่า นั้นเพื่อนน้องสาวนะเว้ย น้องมาฝึกงานหาประสบการณ์"

เขารีบปฎิเสธเสียงแข็ง เขาจะหวงทำไมในเมื่อยังไงน้องมันก็ไม่ชอบผู้ชายอยู่แล้ว อีกอย่างไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย

"กูว่าหวงให้ตัวเองชัวร์ ดีนะน้องเป็นเลสเบี้ยนเลยรอดจากมึง เห้อ! แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่ไม่เป็นอะไรแบบนี้ท้าทายดีออกเปลี่ยนทอมให้เป็นเธอไงกูชอบ"

วีเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มสบายใจก่อนจะเดินเข้าไปหาน้ำหวานแล้วชวนคุยเรื่อยเปื่อย ธีระภัทรมองตามก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ พูดขนาดนี้แล้วยังดึงดันจะวุ่นวายให้ได้ ไอ้นี่มันเกินเยียวยาแล้ว

"น้องน้ำหวานฝึกงานที่บริษัทไอ้ธี ตำแหน่งอะไรเหรอคะ"

"พี่ธีให้น้ำหวานเป็นผู้ช่วยค่ะ"

"เสียดายเนาะ ถ้าเราเจอกันไวกว่านี้พี่จะให้น้ำหวานมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของพี่บ้าง"

เขาเอ่ยออกมาอย่างเสียดาย แต่จริงๆมันก็แค่นิสัยผู้ชายที่อยากหยอกล้อกับหญิงสาวมากกว่า น้ำหวานยิ้มออกมาเล็กน้อย ถามว่าเขินมั้ยก็มีบ้างเพราะไม่เคยมีผู้ชายมาพูดจาแซวอะไรแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกเลยมั่ง

"ตอนแรกน้ำหวานจะมาสมัครที่โรงแรมของคุณวีค่ะ เพราะบริษัทของพี่ธีเขาไม่รับนักศึกษาฝึกงาน"

"จริงเหรอเนี่ย! ว้า เกือบจะได้เจอกันแล้วเชียว ลาออกตอนนี้ยังทันนะโรงแรมพี่รับนักศึกษาฝึกงานทุกปีค่ะ"

"มากไปละไอ้วี มาดึงเด็กฝึกงานกูไปซะงั้น"

ธีระภัทรเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะดีดเพื่อนออกไปให้ห่างแล้วเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างทั้งสองคน

"เอ้า น้องก็บอกอยู่ว่าตอนแรกจะมาสมัครที่นี่ จริงมั้ยคะ"

น้ำหวานหันไปมองทั้งสองคนก่อนจะยิ้มออกมาไม่พูดอะไร เธอไม่ได้โกหกโรงแรมของเพื่อนเขาเป็นรายชื่อที่เธอเลือกจะมาฝึกที่แรก เพราะเธอไม่กล้ามายื่นที่บริษัทของธีระภัทรเพราะเขาไม่มีนโยบายรับนักศึกษาฝึกงาน ถ้าถามว่าเธอได้ฝึกที่บริษัทเขาคงเพราะดีน่าแนะนำมากกว่า เธอจึงลองเสี่ยงและได้มาทำตามที่ตัวเองต้องการ

"พูดมากนะมึง ไปหาอะไรกินเองไป๊กูไม่ไปแล้ว เรากลับกันเถอะค่ะน้ำหวาน"

เขาดึงมือหญิงสาวให้เดินไปที่รถทันที วีมองตามก่อนจะอ้าปากค้างอย่างงุนงง

"เอ้าไอ้ธี ไหนบอกจะไปกินกาแฟด้วยกันไง"

"วันอื่นแล้วกันเดี๋ยวนัดใหม่ วันนี้มึงพูดไม่เข้าหูไปเองแล้วกัน"

ธีระภัทรหันไปมองเพื่อนก่อนจะโบกมือลาแล้วเปิดประตูให้น้ำหวานขึ้นรถทันที ส่วนวียืนงงอยู่ที่เดิมก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างงงกับอารมณ์ของเพื่อน

"อะไรของมันวะเนี่ย เมียก็ไม่ใช่มาหวงใส่บ้าป่ะวะไอ้นี่!"