ไม่ฟังมันด่าแล้ว ผมวิ่งออกจากผับมันและตรงไปยังรถแลมโบกินีของตัวเอง รอยยิ้มผุดขึ้นมาตลอดทางที่ขับไปยังที่ที่ใจต้องการ เมื่อมาถึงผมก็รัวกริ่งหน้าบ้านของดาวเหนือหวังว่ามันจะไปรบกวนประสาทของดาวเหนือให้ออกมาเผชิญหน้ากับผมนะ
ปัง
“ใครมาเล่นอะไรวะ!”
หมับ
“ผมไม่ปล่อยคุณแล้วจริงๆ”
“อะ อาร์เหรอ?” ดูเหมือนเธอจะตกใจไม่น้อยที่ผมดึงเธอไปกอดอย่างแนบแน่น เธอดิ้นไปมาเหมือนจะให้หลุดจากอ้อมแขน แต่ผมไม่มีวันยอมปล่อยเธอแล้ว ผมจะทำให้เธอใจอ่อนให้ได้เลย
“ผมชอบคุณ ผมจะไม่ยอมปล่อยคุณแล้วดาวเหนือ”
“อาร์...”
ผมผละกอดออกก่อนจะจูบเธอด้วยริมฝีปากที่ร้อนระอุของตัวเอง ดาวเหนือจิกนิ้วลงกับอกของผมอย่างแรง หากแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิดเพราะเธอเองก็คงจะหลงไปกับรสจูบที่แสนหวาน เราสองคนผละจูบออกจากกัน สบตากันอย่างนิ่งเฉยโดยไม่มีใครพูดอะไรเลย
ตุ้บ
“อึก! เจ็บ”
“เล่นบ้าอะไรเป็นเด็กๆ เดี๋ยวข้างบ้านก็มาด่าฉันห
