“มาแล้วเหรอ ป่วยไปสองวัน โอเคแล้วนะ?”
“อือ ขอบใจนะที่เป็นห่วง”
“ไอ้โยจะได้เลิกบ้าสักทีนะ ตามหาเหมือนหมาบ้าแค่แกไม่กลับบ้านวันเดียว”
“ฉันก็มีที่ต้องให้ไปบ้างสิ” หลังจากพักผ่อนร่างกายและทำใจเกือบสองวัน ฉันก็มาเรียนตามปกติ เถื่อนกับโฟมก็ถามไถ่อาการของฉัน หากแต่คนข้างกายกลับจับจ้องฉันด้วยแววตามีคำถามมากมาย
“จริงสิ วันนี้ไปเที่ยวกันนะ พวกเพื่อนนัมชวนอะ”
“เถื่อนไปด้วยเหรอ?”
“อือ ก็คงจะไปสักแปบอะ ไม่อยากให้ข้าวเข้าผับ” ฉันพยักหน้ารับ ไปกับเพื่อนนัม หมายความว่าฉันเองก็จะต้องเจอกับอาร์สินะ ใช่ ชื่อผู้ชายสายเคี้ยวที่หายไปเลย ไม่มีแม้แต่ไลน์ที่จะส่งมาทักทายตามปกติแบบที่เคยทำ หากแต่เขากลับหายไปราวกับว่าไม่ได้มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ ฉันไปส่องโปรไฟล์ของเขามาด้วยซึ่งเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเลยนะ แถมยังขึ้นออนในเวลาที่ฉันเข้าไปส่องด้วย
“ตกลงไปนะดาว เดี๋ยวให้โยไปรับ”
“อืม ไปพักสมองบ้างก็ดีนะ เพื่อจะค
