“!” ผมลืมไปเลยว่าดาวเหนือมาด้วย เธอกอดอกมองไอ้เวรนั้นที่เบิกตากว้างกับคำด่าของดาวเหนือ ใบหน้าสวยนิ่งเรียบยามมองมายังร่างแน่นิ่งของจัสมิน
“ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ไง ผู้หญิงถึงต้องหาคนที่ดีกว่า”
“เธอเป็นใคร?”
“ฉันมากับอาร์”
“อ๋อ มีเมียแล้ว มึงเองก็ไม่ต่างจากยัยแพศยานั้นสินะ!”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเรื่อของนายกับเมียจะเป็นยังไง แต่การทำร้ายร่างกายกัน ฉันไม่ชอบเลยว่ะ”
“หึ ไม่ชอบแล้วไง มันเป็นของฉัน ชีวิตมันคือของฉัน!”
“เขาไม่ใช่ของนาย ต่อให้ตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ยังไงเขาก็ไม่ใช่ของนาย เพราะชีวิตของเขาคือของเขา และนายไม่มีสิทธิ์ไปกำหนดชีวิตของใคร” ดาวเหนือมองสบตากับร่างสูง มันกำไม้ในมือไว้แน่นจนผมเห็นท่าไม่ดี ว่างร่างของจัสมินลงและลุกขึ้นไปยืนบังร่างเธอไว้ หากแต่ดาวเหนือกลับผลักผมให้หลีกทาง
“ปากดีนะ”
“อย่างนายไม่สมควรเกิดมาด้วยซ้ำ เพราะเกิดมาก็เสียชาติเกิด”
“!”
“ต่อให้เมียทำผิดกับนายแค่ไ
